Maandag 22 juni 2009 week 6
Dag 37 Arzúa - Santiago de Compostela
Start 8:15 uur
Einde 10:30 uur Camping Santiago
Afgelegde afstand 38 km. Cumulatief 2562 km
WE ZIJN ER!
Vanochtend was het gemakkelijk om snel te vertrekken vanaf onze hotelkamer. We nemen een route langs de doorgaande weg. Soms vervelend met het verkeer. Maar na 25 km draaien we af naar de Camino. We zien weer veel Santiago-gangers, iedereen wil nu langzamerhand er zijn.
Het weggetje er naar toe loopt langs het vliegveld en is in ieder geval niet te druk. Het blijft tot het laatst toe klimmen en dalen. Voor ons rijdt een groepje Belgen, die we een beetje mee op sleeptouw nemen.
Het is niet te geloven maar ineens zijn we er. We rijden door tot aan de camping die hoog boven in de stad ligt. We zetten vlug de buitentent op om onze spullen in op te bergen en gaan snel naar het centrum. Bij de Officina de Peregrinos krijgen we onze oorkonde ‘het Compostolaat’. Het bewijs dat we de hele tocht gereden hebben. Wordt echt gecontroleerd!
Daarna zijn we net op tijd voor de pelgrimsmis die dagelijks in de kathedraal plaatsvindt. Het is er druk en we hebben nog net twee zitplaatsen. Er wordt in de kerk afgelezen wie vandaag zijn aangekomen uit welk land, en voor de Spanjaarden roepen ze van welke stad ze komen. Aankomst vandaag vier Nederlanders, waarvan wij er twee zijn.
Als de mis voorbij is hebben we ons emotionele moment. We hebben het volbracht!!
We zijn meer dan vijf weken onderweg geweest en hebben intens mooie momenten beleefd. Veel heb ik gefotografeerd, maar de mooiste beelden zitten in mijn hoofd en die deel ik met Chris. Hij heeft zijn beelden en zijn voor altijd in onze herinnering. Het was een prachtige tocht. Fijn dat we dit samen hebben kunnen beleven en dat ervaren wij niet als iets vanzelfsprekends.
Ik vond op internet een passage die precies weergeeft wat wij voelen:
Ik heb de Camino gefietst, mezelf en mijn schelp naar Santiago de Compostela gebracht. De fietstocht heeft me als mens sterker gemaakt en gevormd tot pelgrim. Ik heb mezelf ervaren in mezelf in anderen en anderen in mezelf. Ik ben mezelf tegengekomen en heb ervan geleerd. Verwondering was mijn deel. Ik heb de route ondergaan tot in mijn diepste vezels, elk spoor staat gegrift in mijn gedachte. Ik heb volop genoten van de natuur in zijn voortdurend wisselende gedaanten. Cultuur en bouwkunst heb ik in mij opgenomen en toegevoegd aan waar ik van kan blijven genieten. Stilte en inkeer heb ik gezocht en de rijkdom ervan ervaren. Ik heb het allemaal beleefd, het ondergaan en toegevoegd aan de rijkdom van mijn leven. Het zal me altijd bijblijven. Iedere dag. Dankbaar ben ik, dat ik dit mocht doen. Dankbaar ben ik, dat het me gegeven is om het te kúnnen doen. Ik voel me ongelofelijk rijk.
Wij willen iedereen die zo met ons hebben meegeleefd bedanken voor de bemoedigingen, de mails, de reacties op de site, etc. We hopen jullie allemaal snel thuis te spreken. Als het goed gaat zijn we zaterdagmiddag weer lekker in Dommelen.
Adios, familieleden, vrienden, buren,bekenden, sportvrienden,
tot gauw.

Zondag 20 juni 2009 week 6
Dag 36 Portomarin - Arzúa
Start 9:00 uur
Einde 14:30 uur Hotel Suiza Rio Arzúa
Afgelegde afstand km. Cumulatief 2457 km
De chef van de camping van gisteren had een maaltje voor ons gekookt. We konden niet kiezen, althans er werd ons niets gevraagd. Hij kwam met soep van de dag, groeten met aardappel erin. Toen een sla vers achter van zijn landje, frietjes zelf gesneden en een soort soepvlees. En een Santiago taartje als dessert. Met een litertje wijn smaakt dat prima als je de hele dag gefietst hebt.
Vanochtend was het weer dichte mist. Waarschijnlijk omdat we aan dat mooie meertje zitten. Koud was het dus de fleece gaat weer aan. Als we via de camping langs het meertje naar boven klimmen is het zicht slecht, erg koud en we moeten meteen aan de bak. Goed begin dus van onze Zondagmorgen (9:00)
Het programma geeft 13 km klimwerk aan en als we hoger komen is de mist verdwenen en de zon schijnt. Alles komt dus goed.
We zien veel wandelaars langs de weg. Ook zondaglopers. Weinig fietsers en die er fietsen kennen we zo langzamerhand. De omgeving is bosrijk met wat uitzichten maar we zijn vooral bezig om in ons ritme te blijven, zodat we goed naar boven komen. Als we in het dorpje Palas de Rei komen gaan we over een klein weggetje prachtige heuvels en oude dorpjes. Veel traditionele woninkjes en boerenbedrijfjes. Heel leuk om door te rijden. Er staan ook zogeheten horreos, opslagschuurtjes op poten om de knaagdieren weg te houden. Dus foto….
In Melide is er een markt en een drukte van jewelste. We slaan snel linksaf om door een bosrijk gebied te fietsen, hetgeen wel wat extra kilometers betekent. Maar dat is niet het ergste. Er zijn klimmen bij van 10%. Ga er maar aan staan. Als ik verkeerd schakel kom ik niet meer aan de gang. Dan betekent dat lopen en dat is zeker zo erg. Een fiets duwen is echt niet leuk.
Het is er zo rustig dat we twijfelen of we wel goed zitten. Even picknicken onderweg.
We zijn bijna bij onze dagbestemming Arzua. Daar willen we naar een camping. Als we het plaatsje helemaal door zijn en al weer een heel eind geklommen hebben, zonder iets of iemand tegen te komen, besluiten we terug te gaan. We willen morgen in Santiago aankomen en niet vandaag. Het is nu erg warm en als we omkeren (we moeten wel) is er geen sprake meer van ons optimisme. We zien dat we in ieder geval niet kamperen vandaag en dus pakken we het eerste hotel dat we tegenkomen.
Van de hotelkamer heb ik snel een uitstalkraam en een washok van gemaakt. We moeten netjes in Santiago aankomen nietwaar….
Onvoorstelbaar dat we morgen nog maar 30 km hoeven te fietsen. Het is een heel dubbel gevoel. Ineens is het dan bijna voorbij. Wat gaan we dan doen??? Morgen de laatste fietsdag, een halve dag.

Zaterdag 20 juni 2009 week 6
Dag 35 Hospital Alto do Poio - Portomarin
Start 9:00 uur
Einde 14:00 uur Camping Portomarin
Afgelegde afstand 65 km. Cumulatief 2457 km
Heerlijk geslapen en als ik wakker word is het nog mistig buiten maar de zon komt er een beetje wazig door. Flarden mist zie ik aan het raam voorbij trekken en het is heel rustig buiten. Veel wandelaars zijn al lang op pad. Maar wij gaan samen met Henk en Wil eerst ontbijten en fietsen dan ieder ons eigen parcours. Ik wil nog even buiten wat foto’s maken en voel dat het koud is. Fleece aan. Dat is maar goed ook. KOUD!! We dalen af en dat gaat hard. KOUD! We zitten boven de wolken en de flarden zien we steeds om ons heen. KOUD! Als we door die wolken gaan zal het zeker niet meer dan 6-7 graden zijn. Het blijft dalen, 20 km lang!
Kun je nagaan wat we ook geklommen hebben. Voor de prachtige uitzichten stoppen we af en toe, maar Chris vindt dat er een limiet op gezet moet worden. Ik vind ook alles zo mooi en wil dat zo graag vasthouden.
Na de daling komt ook altijd weer een stijging en daar worden we wat warm van. De zon komt door en de fleece kan uit. We fietsen door een heuvelachtig bebost gebied, langs smalle riviertjes tot aan Samos, waar een prachtig klooster voor ons opduikt. Weer foto, sorry Chris. Het wordt warmer, maar niet meer zoals gisteren en daarvoor.
We drinken koffie in Sarria dat met zijn flatgebouwen schril afsteekt tegen wat we inmiddels gewend zijn. De route blijft onveranderd klimmen en dalen en zo dat het je steeds net de volgende heuvel niet haalt. Het is aan een stuk door schakelen, groot blad, klein blad, grote versnelling, kleine versnelling. Je kunt het er verdomd druk mee hebben.
Buiten Sarria blijft het heuvelgebied maar het gaat me wat beter af als vanochtend. In de verte zien we de brug bij Portomarin. Over een groot meer in een hele groene omgeving valt hij meteen op. We rijden over de heuvelkam en dan over deze brug.. Dalen en dan steil naar boven naar het plaatsje. Op het terras besluiten we dat het genoeg is voor vandaag. Gisteren was zwaar genoeg. Het is zo’n idyllische camping aan het meer we blijven….Onderweg hebben we gezien dat de teller tot Santiago 114 km aangaf. Dus morgen nog een flinke dag en dan kunnen we zondag als het goed is om 12:00 in de H. Mis voor de pelgrims zijn. Maar we zijn nog niet zover……………..
Het routeboek geeft aan buiten Portomarin blijft het 13 km overwegend stijgen.. Och, je went aan alles. Misschien gaan we het zelfs nog missen.
Adios amigos, Gerry en Chris groeten jullie.

Vrijdag 19 juni 2009 week 5;
Dag 34 Molinaseca - Hospital Alto do Poio
Start 8:30 uur
Einde 17:30 uur Hostal de Alto de Poio
Afgelegde afstand 75 km. Cumulatief 2392 km
Wat was een lange dag! Vanaf onze camping reden we naar Pontferrada, waar ik wilde internetten en ontbijten. Nu we al verschillende steden gezien hebben is de belangstelling voor deze stad minimaal. Geen bijzondere route tot dan toe. We zijn verwend. Het valt weer tegen als het ‘gewoon’ is.
Vanuit Pontferrada gaat met kleine stijgingen richting Villafranca. Het is warm, heel warm. Als we boodschappen ‘s ochtends doen, zie ik dat het al 35 graden is.
Op de fiets heb je daar over het algemeen weinig last van. Maar vandaag is er een klimprogramma, en niet zo zuinig ook.
Het landschap is weer heel anders. Gisteren was het droog en ruig met mooie begroeiing in de berm en allerlei bloemen. Vandaag overheersen de bossen. Zeker in de ochtend.
Villafranca is een etappeplaats en zij dankt haar ontstaan aan de ligging aan de camino. Tijdens de lunch in het park van Villafranca bekijken we de route.
We hebben er dan al 30 km opzitten en ik wil eigenlijk niet teveel doen vandaag. Als we de col doen die eraan zit te komen gaan we veel kilometers maken en we moeten rekening houden dat in de bergen weinig of geen campings zijn.
Na Villafranca begint het hooggebergte en ons wordt aangeraden er uitgerust aan te beginnen. Het is een 30 km lange klim naar de Col de Cebreiro en is zeker in het laatste deel heel pittig. Maar de Bevers zouden de Bevers niet zijn als ze dat een probleem zouden vinden. De route is gelukkig met veel bos aan de zijkant dus schaduw en dat kunnen we goed gebruiken. Onderweg zien we dat ze de snelweg (A6) over het dal laten lopen met enorme overspanning. Maar wij rijden over de bergweg richting de pas in een rustig tempo. Als we wat drinken komt een stokoude Spanjaard uit zijn huisje. Prachtig figuur met drie loszittende tanden, broodmager en met een stokje. We kunnen hem slecht verstaan maar hij weet ons te vertellen dat we nu Castilla en Leon gaan verlaten en dat we over de pas in Galicië komen en dat is kennelijk heel anders! Spanjaarden onderling……??
Vanaf Vega de Valcarce wordt het geleidelijk steiler, klein blad kleine versnelling en gestaag doorgaan. Als we klimmen komen we door echte kleine berggehuchten en we moeten vanaf Ruitelan stevig in de pedalen. Ademhaling regelen en af en toe roepen we tegen elkaar iets over de enorme vergezichten. Als we denken dat we op de top zijn en aan het bier kunnen, valt dat heel erg tegen. We verwachten ook een aanwijzing op de top maar er is niets. Dat zou al te denken moeten geven. Blijkt dat we er nog helemaal niet zijn en opnieuw aan klimwerk moeten beginnen. Dat valt dan tegen!
De echte pas ligt 200 meter hoger. We gaan ervoor.
Even foto maken op de top en we zijn zeer tevreden over deze dag! Wat een enorm uitzicht en we zien door de bergen het weggetje lopen wat we afgelegd hebben. Trots, dat zijn we wel een beetje.
Routeboek raadplegen. We hebben dus een stuk van 7% gehad en een tweede stuk van 8-9% en tot de top was het 2,5 km 10%. Nu slaapplaats zoeken, en da’s niet zo eenvoudig in de bergen. Na de top moeten we kennelijk weer door en er volgt weer een klim van 7%. Kan er ook nog wel bij. Tot de Alto San Roque. In het plaatsje Hospital moet bij de albergue een camping zijn. Nog een paar kilometer en wat denk je. Een klim, 8% op de pedalen!
In Hospital ruikt het naar koeienstront en het is een echt boerendorpje wat niet eens een verharde weg heeft. Waar is de albergue? Aardige senora zegt dat we 3 kilometer verder moeten. En wat denk je? Een klim van 7-8% tot de Alto do Poio. Dat was eigenlijk voor mij net een beetje teveel. Boven aangekomen eerst wat drinken en nu is de albergue vol. We kunnen wel kamperen langs het kippenhok, maar daar hebben we niet veel zin in. Aan de andere kant van de weg is een prima hostal met een heerlijke kamer voor ons alleen. Geweldig, dat hebben we vandaag verdient. Alto de Poio (1350 meter), we hebben er hard voor moeten werken. ‘s Avonds gaan we met Henk en Wil wederom eten. We fietsen niet samen maar we hebben het heel gezellig na het fietsen. Als we gegeten hebben is er buiten zo’n dichte mist en ijs- en ijskoud. Er is geen uitzicht meer te bekennen. Blij dat we een kamer hebben in plaats van ons tentje. Je kunt nu buiten gerust je winterjas aan hebben. Die heilige Jacob heeft weer eens voor z’n pelgrims gezorgd.
Inmiddels zijn we zo’n 160 km van Santiago verwijderd. Het kan niet meer stuk.
Lieve mensen, we gaan het halen……………………………… nog een paar dagen!