Zaterdag 13 juni 2009 week 4;
Dag 28 Najera - Belorado
Start 9:15 uur
Einde 14:30 uur Gite Waslala in Belorado
Afgelegde afstand 43 km. Cumulatief 1946 km
We gaan het vandaag wat rustig aan doen. We nemen nog een heerlijk ontbijtje op een terrasje in de zon in Najera en up we go! Ons treintje loopt weer.
Het is geen bijzonder traject behalve dat we langs de weg op dezelfde uitgestrektheid kijken als gisteren. Sommigen vinden dit deel saai, maar het heeft ook iets heel bijzonders door zijn verlatenheid. Die sfeer, daar moet je voor hier zijn.
De planning is eerst Santo Domingo de la Calzada bezoeken, ook om inkopen te doen want we moeten blijven eten. Van ver zie je de spitse toren van de kathedraal al oprijzen. Het stadje is van oudsher een belangrijke pleisterplaats en dat is overal aan te merken. We gaan de mooie kathedraal bekijken waar we in een nis een heuse haan en een kip zien zitten. Zij houden daar van die legendarische Camino vertellingen in ere. Over een vrouw die een man had uitgezocht en die hem niet kon krijgen. Hij schonk haar de haan en was daarmee van het gezeur af. Zoiets was het.
Verder over de zonovergoten weg en we maken pauze in een klein dorpje met een mooie fontein en heerlijke bankjes in de schaduw. We komen in de provincie Castilla e Leon. Nog een paar kilometer naar Belorado en we vinden het goed voor vandaag. Daar zien we boven op de kerktoren een prachtige ooievaar. Overal om de kerktorens in ieder gehucht fladderen de zwaluwen. Vogels die je in Nederland niet zoveel meer ziet.
Als we bij de Albergue aankomen is die tot 18:00 gesloten en we nemen intrek bij een Nederlander die een oud huis helemaal in stijl heeft opgeknapt en drie kamers verhuurt. Er zijn nog iets meer dan 550 km te gaan.
Het leven van de pelgrim is prima. Hasta manana!

Vrijdag 12 juni 2009 week 4;
Dag 27 Estella - Najera
Start 9:15 uur
Einde 18:00 uur Camping Najera
Afgelegde afstand 86 km. Cumulatief 1903 km
Het was me een dagje wel!
Vanochtend was het om 7 uur al warm. We vertrokken uit Estella met een flinke klim en daarna door een tunnel, waar ik niet zo kapot van ben. Mij te donker en dus te onzichtbaar voor de auto’s. We gaan vandaag richting Logrono, een grote stad waar we wat willen bekijken.
De omgeving is zo onbeschrijflijk mooi, we hebben zo wijdse uitzichten. Daar tussen lopen hier en daar de wandelaars voor de Camino. Het is de uitgestrekte vallei van de Rio Ebro, en dus ook de streek van de Rioja wijn.
Maar het loopt niet echt vandaag. Ons treintje - het in cadans achter elkaar rijden - lukt niet zo en we moeten wel tien keer in ons routeboek kijken of de weg vragen. Dan kom je ook niet in je ritme. De Spanjaarden hebben zo hun eigen manier van bewegwijzering. Er klopt gewoon geen steek van. En wij zijn het niet alleen die het niet begrijpen en dus de weg niet kunnen vinden. We staan op een gegeven moment op een rotonde en daar zien we verschillende fietsers kijken en zoeken.
Maar we komen in Logrono met een prachtige kathedraal. Het is inmiddels zo warm dat we op de markt een schaduwplek zoeken en wie zien we? Marleen en Gaby. Lekker samen kersen eten. We zien we een heuse processie. Muziek erbij en ze dragen een groot Mariabeeld. Mooi schouwspel.
Verder gaan we en de problemen om de weg te vinden zijn er nog steeds. We moeten steeds vragen en komen op een voetgangers/wandelaarsweg terecht die achteraf wel goed was. Maar Chris vertrouwde het voor geen steek. We spreken af om regelmatig een pauze te houden en water te drinken. De hitte begint nu echt!
Als we in Navarette komen weet ik niet of ik verder kan. De koek is op. Maar Chris heeft op de routekaart een weg gezien, de N120, die sneller gaat naar Najera en dus gaan we door. Weer houdt deze weg ineens op en zitten we op een bergweg. Klimmen en niet zo’n beetje. Heet, dat het is………
Als we boven zijn in het dorpje, Sotes, vinden we een bankje in de schaduw. Geen cafeetje, of iets dergelijks en we stikken van de dorst. Twee Nederlanders met de fiets komen een praatje maken. Zij rijden de route bij beetjes, zijn hier met de caravan. Enfin, een beetje een raar systeem van rijden. Maar goed. Hij vertelt dat zijn thermometer 43 graden aangeeft. Beetje veel, maar geloof me, het is warm!!! Ook hij kan de N120 niet vinden en volgens hem bestaat die niet. Wij eigenwijs en ik zie opeens een pad door de wijngaarden langs de snelweg. Daar gaan we overheen. Keien en rotzooi, dus eigenlijk niet te fietsen, maar ik geloof dat ik een brug heb gezien en als we daar overheen zijn komt vast de N120 weer tevoorschijn. Gerry, the Navigator….
Maar het klopt en als we de N120 weer oppikken gaat het snel en steil naar beneden met zo’n 50 km per uur.
Heerlijk zitten we nu op een schaduwrijke camping, vogeltjes kwetteren en we gaan dadelijk lekker eten en een wijntje pakken.
Was het zwaar vandaag? Ik ben het al weer bijna vergeten. Zo gaat dat met deze pelgrim.
Buenos noches amigos!

Donderdag 11 juni 2009 week 4;
Dag 26 Pamplona - Estella
Start 9:30 uur
Einde 16:00 uur Camping Estella
Afgelegde afstand 38 km. Cumulatief 1817 km
Het was me weer een dagje wel! Ons verblijf in de grote ‘school’ - albergue - was prima, we hebben het heerlijk gehad daar. Als ik hoor wat iedereen van de herbergen zegt (soms met 100 man op een zaal) dan hebben we het weer echt luxe gehad. De zon schijnt, het wordt een warme dag 27 graden. Dus even over de markt voor fruit en dan op weg, door Pamplona heen. De aardige herbergier heeft ons een goede route door Pamplona aan de hand gedaan. Fietspad door het groen, echt prachtig. We komen in het centrum met een prachtige kathedraal. Die gaan we bekijken, want hij is echt de moeite waard! Daarna nog even sfeertje proeven op terras en weer op weg naar de Camino. Hij wordt weer overal aangegeven. Je ziet ook regelmatig mensen wandelen. Het is voor ons weer klimmen en dalen maar het gaat goed.
We zien een jongeman, die ook in onze herberg was, een Fransman, Olivier.
Hij heeft geen kaart, welk een boekje en wil naar Santiago. Hij rijdt achter ons aan. Op een gegeven moment komt er zo’n steil klimmetje, dat ik eraf moet maar de mannen rijden door. Ik kom boven en roep: Bravo messieurs!
We stellen ons voor en het is duidelijk dat Olivier nog een tijdje met ons wil fietsen.
Dus met drieën. Aardige vent, die heel beleefd ook afstand houdt. Het klimmen gaat ons echter beter af (of hij moet onderweg van alles zien en afstappen) maar op een bepaald moment zien we hem niet meer.
Puente de la Reina, een historisch dorpje wat de pelgrimage betreft, dus we gaan dit bezoeken. We zijn onder de indruk van de geschiedenis. Als je ziet wat vroeger pelgrims hebben moeten doorstaan, niet te geloven.
Inkopen doen en lunchen. Ha, daar zien we onze Fransman, Olivier weer. We rijden weer een stukje samen. Het wordt echt warm en de benen willen niet meer zo. Ons einddoel hebben we vandaag gesteld op Estella. Kennelijk moet je niet de grotere plaatsen aandoen, want daar komen de meeste wandelaars en daar kan het heel erg druk zijn. We trappen door, langs valleien inde zon. Ongenadig en oh zo mooi!
Maar de wegen zijn heel rustig en het is leuk om te zien wat je zoal tegen komt:
Hello, how are you, where are you from. Een Amerikaan uit Miami die met zijn vrouw hun fietsen naar boven duwen. Wij vinden die heuvel helemaal niet erg, maar goed…. Niet iedereen is het hetzelfde.
In de namiddag heb ik het er wel mee gehad en we beklimmen de weg naar de camping. Zo te zien in de middle of nowhere. Maar niet is minder waar. Een druk bezochte camping en we staan met vele fietsers op een veldje. Heel gezellig!
We koken zelf, volgens Chris rats-kuch-en-bonen! Volgens mij gaan we dat niet zo vaak meer doen maar heet is prachtig weer, we maken een flesje wijn burgemeester, beschouwen onze tocht eens even en zijn zo heel erg blij dit alles te mogen meemaken.
Als we alles opgeruimd hebben en bij de bar komen, begint binnen iemand te zwaaien. Onze vrienden Marleen en Gabriele die weer hele spannende dingen hebben meegemaakt. Het zijn twee echte doordouwera. Ik heb zo’n bewondering voor die twee. We gaan gezellig nog even een wijntje met ze drinken en zeg Adios, hasta manana!

Woensdag 10 juni 2009 week 4;
Dag 25 St. Jean Pied de Port - Pamplona
Start 10:15 uur
Einde 17:30 uur Albergo Huerta Pamplona
Afgelegde afstand 76 km. Cumulatief 1779 km
Voordat we gisteren zijn gan slapen, hebben we nog heel lang met onze Engelse uren gekletst. Ook op het terras een leuk stel uit Australie ontmoet, die in 35 dagen de Spaanse Camino hebben gelopen.
In het informatiecentrum in deze plaats, waar alle pelgrims samenkomen is een gastenboek. Als je ziet wat er zo de laatste dagen aan nationaliteiten van hieruit vertrokken is. Onvoorstelbaar!
Vanochtend om 7:00 uur opgestaan want het belooft een druk dagje te worden. We gaan eerst nog even langs de fietsenmaker om onze spullen te laten controleren voordat we over de pas gaan. Het zonnetje komt door en het wordt vast een mooie dagje. De fietsenmaker heeft wat meer tijd nodig dus vertrekken we tenslotte toch wat aan de late kant.
Overal mensen die vertrekken met rugzakken. Wij klimmen rustig naar boven want over een paar kilometer begint de Roelantpas. Het is de verbinding in deze regio tussen Frankrijk en Spanje, een klim van 25 kilometer waarvan 18 kilometer aan een stuk stijgen 7-9%. Nou, dan wil je wel rustig beginnen. De hoge Pyreneëen bergen om ons heen liggen prachtig in de zon. Het is zwaar maar ik heb vandaag goede benen. Chris gaat niet zo lekker. Duwt en trekt en ik weet van een paar dagen geleden dat dat niet lekker loopt.
We stoppen wat vaker om te drinken. Halverwege verdwijnt de zon en gaat het waaien. En dat hebben we geweten….
Hoe hoger we komen hoe stormachtiger het wordt. Van alles vloog over de straat heen. Zelfs een hele berg steen is naar beneden gekomen en we waarschuwen het verkeer vooral rustig te rijden, want er zitten flinke brokken bij. Het is nu echt stampen. Elke keer als de weg een beetje een bocht maakt, zitten we even in de luwte en dan begint het weer.
Als we bijna boven zijn zien we een groot kruis en een kapelletje. Het waait zo hard dat ik letterlijk van de fiets waai en de laatste 50 meter naar de top loop. Je kunt dan ook niet meer beginnen.
Maar het loopt met mij vandaag prima en ik heb geen moeite met het klimwerk. We eten wat en in de middag begint Chris ook beter te draaien.
Jassen aan! We gaan dalen! Als we in Roncesvalles aankomen is aan de rechterkant een pelgrimscafe dat druk bezocht wordt voor koffiedrinkers en we stoppen voor het terras.
‘Ha, daar hebben we de Bevertjes’ horen we opeens.
Marleen en Gabriella, we hebben ze dagen niet gezien. Leuk dat het goed met hen gaat.
Vandaag geen sightseeing - het gebied over de grens is ook niet bijster interessant en we willen Pamplona halen. We zijn nu echt op de Camino Santiago. Het wordt overal aangegeven en overal zie je ook wandelaars. Minder fietsers.
Even stoppen en een mevrouw uit Finland die daar wandelt vraagt om wat water. Ze heeft te weinig en er zijn geen voorzieningen onderweg. Het zijn van die leuke ontmoetingen en leuke verhalen die mensen vertellen.
We zijn nu in een albergue beland dat speciaal ingericht is voor pelgrims. We zitten er volgens mij met alleen een Italiaans stel in een gebouw, dat denk ik een school is geweest. Immens groot met geweldige voorzieningen. Het zijn steeds weer van die verrassingen die het leven van de pelgrim zo aangenaam maken en dan ben je de storm van vandaag heel erg vlug vergeten.
Adios, Gerry en Chris groeten iedereen vanuit Spanje. We hebben bijgaande foto vandaag gemaakt. Dus we hebben nog even wat te doen!

Dinsdag 9 juni 2009 week 4;
Dag 24 Mauleon-Licharre - St. Jean Pied de Port
Start 8:30 uur
Einde 13:30 uur Camping Municipal St. Jean Pied de Port
Afgelegde afstand 35 km. Cumulatief 1703 km
Goed uitgerust hebben we vanochtend afscheid genomen van de mensen van ons hotel. Het zonnetje komt een beetje door maar het blijven de Pyreneeën, Onvoorspelbaar. Eerst een rustige start door mooie bergdorpjes. Whaw, wat een schitterend gebied hier. We zijn vaker in de Pyreneën geweest, en elke keer sta je weer versteld van de natuur en de bergen. Na Odiarp komen we in Mulch…. waar onze col begint. Schakelen en in een rustig tempo gaat het omhoog. We drinken veel want het wordt aan alle kanten vochtigJ
Op de col zelf wordt aangegeven wat de stijging is en over hoeveel kilometer. Ruim 5 kilomter gemiddeld 7-8%. Op het einde 4%. Het valt allemaal reuze mee. Wellicht omdat we echt goed uitgerust zijn. Als we erover heen zijn gaat het in een snel tempo oomlaag. En, was dat het nu????? Of hebben we voortaan zo’n goede conditie??? Onderweg zien we meer en meer wandelgroepen. Lijkt me ook heel gaaf hier.
Onderweg staan een stel ezels in de wei ons aan te staren. Vlug heb ik er Chris tussen gefotografeerd.!
In een redelijk traptempo gaat het verder tot aan onze koffiestop. Daar zitten een stel Duitsers aan een borrel. Die gaan vast een heel eind wandelen?!
Zij gaan kennelijk ieder jaar een stuk van de Jacobsroute doen en hebben hem na deze week helemaal gewandeld. Dat wil zeggen van St. Jean Pied de Port tot aan Santiago. Zo kan het ook natuurlijk. Ze adviseren ons om door te fietsen na Compostela naar Finnistere. Zijn we eigenlijk niet van plan, we vinden Compostela eigenlijk wel genoeg. Maar volgens hen moet je dat gezien hebben, echt heel mooi. We zullen het overwegen. Auf Wiedersehn und gute Fahrt en weg zijn we. Nog 10 km naar St Jean. Korte tour vandaag. St. Jean Pied de Port heeft een eeuwenlange geschiedenis als pelgrimsplaats. Hier kwamen de pelgrims vroeger om te rusten, hun materiaal te controleren voordat ze begonnen aan de zware tocht over de Roelantpas naar Spanje, naar Roncevalles. Dat traject hebben we dus morgen.
Het is een toeristisch plaatsje, erg leuk door zijn geschiedenis en de samenkomst van andere pelgrims. Je ziet er soms aankomen, wandelend, dat je denkt waarom doe je jezelf dit aan?
Voor ons is dit gewoon een gezellige rustdag. We gaan vanavond het traject bekijken, eten en morgen gezond weer op. Over eten gesproken. Ik denk dat we zo’n vijf, zes keer per dag eten. Mens, wat kan ik ineens allemaal wegwerken.
Vanaf de camping groeten wij iedereen! Doei.

Maandag 8 juni 2009 week 4;
Dag 23 Lescar - Mauleon-Licharre
Start 9:30 uur
Einde 14:30 uur Hotel du Chateau, Mauleon
Afgelegde afstand 52 km. Cumulatief 1668 km
Het was erg leuk in de gites gisteren met de Belg en de Zwitser. Vanochtend was de Francaise al voor dag en dauw vertrokken, wij hebben met de anderen een rustige start gemaakt.
Het eerste deel fietsen was echt ongelooflijk. Vlak en met 22 km per uur liep ons treintje als een tierelier. Chris op kop - het was druk - en het was prima fietsen. Bewolkt vandaag, ongeveer 17 graden een iets mindere dag. Maar och…. Maakt de ware pelgrim niet uit.
Denk niet dat ons kleine genot lang duurt. We zijn in een mooi plaatsje Mourenc waar we een Fransman spraken, die ons zeer veel succes toe wenste!
Het traject gaat langzamerhand de Pyreneën in en dan weet je hoe laat het is. We hebben dat gisteravond al goed gepland, want je dient niet alleen met de afstand rekening te houden maar ook waar je wilt overnachten en in het totale parcours tot aan St Jean Pied le Port zit een heuse Col in. Dus gaan we dat in twee dagen doen en zijn we, als alles meezit, morgen in St. Jean Pied-le-Port. Het pelgrimscentrum, waar per dag velen vertrekken. Maar zover is het nog niet.
Het blijft op en neer gaan. De lange steile afdalingen betekent dat je goed moet opletten. Het is een frisse dag maar tot in de middag regent het niet. We gaan het niet te lang maken vandaag en zoeken een camping in Mauleon. Daar is echter niemand te bekennen. Niet dat ons dat nu zoveel uitmaakt, maar als we naar boven kijken zien we de bergen al helemaal in de mist liggen en dat komt onze kant op. We gaan maar even verder kijken via het toeristenbureau. Het probleem is dat in Frankrijk op maandag veel gesloten is en dat maakt het extra lastig. Ook met inkopen doen. Morgen moeten we de Col d’Osquich over en dan moeten we voldoende voedsel bij ons hebben.
Enfin, het wordt geen camping want het begint te regenen. Uiteindelijk hebben we een hotel dat om 17:00 uur open gaat.
Dan maar even kijken of we ondertussen kunnen internetten. Ja, bij de boekhandel. Daar hebben ze een systeem, je gelooft het niet. Zo een waar nog floppies in kunnen. De PC kan dus mijn externe harde schijf niet lezen en dus kunnen we ook geen berichtjes achterlaten.
Ondertussen zijn we echt koud geworden en gelukkig kunnen we nu op onze hotelkamer terecht. Wat denk je. Ik heb hier gewoon draadloos internet. Hoezo moeilijk doen????
De tegenwoordige pelgrim heeft zo zijn eigen zorgen nietwaar.
Dadelijk beneden lekker happen en op tijd naar bed. De col, weet je………
Vanaf Musculdy 5 km forse klim waarvan 3 km meer dan 8%. Gaan wij doen met onze bepakking. Ik laat je morgen weten hoe dat bevalt.
Ik ga dit afsluiten, de zon komt door en och die komt altijd door nietwaar.
Au revoir!

Zondag 7 juni 2009 week 4;
Dag 22 Pouylebon - Lescar
Start 10:00 uur
Einde 18:00 uur Gîte pour le tour St. Jacques, Lescar
Afgelegde afstand 86 km. Cumulatief 1616 km
Nadat we bij de kampbaas ‘s avonds een Plat de Jour hebben gegeten zijn we niet veel later gaan slapen in onze caravan. De camping ziet er verlaten uit, er staan drie Nederlanders en er is in de verste verte niets te doen. Wel hebben we een prachtig uitzicht. Dat is ook typerend voor deze omgeving. Het departement Gers is zeer heuvelachtig met onwaarschijnlijke vergezichten maar het is erg verlaten. Toerisme is er nauwelijks. Als we niet gefietst hadden waren er waarschijnlijk nooit gekomen en toch is het heel mooi.
Midden in de nacht begint het te regenen en niet zo’n beetje. Wij blij dat we het tentje niet opgezet hebben. Maar we zijn niet lang blij.
Drup, drup drup, precies op Chris z’n slaapzak. Hij slaapt onder het bovenluik en dat was niet dicht. Weer slapen. Drup, drup, drup, hij wordt nog kletsnat. De caravan is zo lek als een mandje. Gelukkig is hij groot genoeg en dus verhuist Chris naar de andere kant.
Als we opstaan is het droog met een waterig zonnetje. Door de Nederlanders uitgezwaaid vervolgen we onze weg. We weten dat er drie klimmen op het programma staan. Het is een zware kluif. Drie keer kort achter elkaar een klim van 9%. En ik vertik het om er af te gaan vandaag. Chris heeft vanochtend mijn benen gemasseerd dus het komt allemaal goed. Ik voel me ook een stuk beter. Hij suggereerde al om Elly in te laten vliegen, onze masseuse uit Valkenswaard. Maar helaas, niet mogelijk.
Na de diverse klimmen drinken we maar op tijd koffie bij een ontzettend chagrijnig mens, dus we zijn ook snel weg. Ze heeft geen plezier in het leven. Wij wel, zelfs met dit klimwerk.
Het is bewolkt maar absoluut niet koud, de zon is er af en toe. Lekker weertje. Een klimmetje over een pad, een tussendoor weggetje in the middle of nowhere. Diverse keren de kaart checken, we zitten goed. Opeens een paar huizen, vier, vijf en een heuse Mairie. Ik zei toch, in ieder gehucht hebben ze een gemeentehuis. En deze is zelfs op deze zondag open. Ik naar binnen voor het paspoort. Een dame en een heer houden er kennelijk de wacht en zijn heel geïnteresseerd in onze onderneming. Ze vraagt twee keer hoeveel kilometer. Ze gelooft het bijna niet. Hier, in deze omgeving???? C’est dur, zegt ze. Och, denk ik vandaag, alles is relatief. Vandaag ga ik er weer helemaal voor. We hebben weer een stempel, van een plaatsje dat je nooit meer terugvindt.
Na onze lunch op het kort gemaaide korenveld komen we in rustig vaarwater. Er zijn nog wel wat hoogteverschillen, maar ook hele stukken vlak. Chris is een geweldige coach vandaag. Hij heeft me de hele dag uit de, soms straffe wind gereden. En elke keer die duim omhoog, het gaat prima, goed gereden!
In Marciac hebben we er ruim 65 km op zitten. Maar Chris heeft een goed voorstel. Het is beter vandaag langs Pau te rijden (erg grote drukke stad) dan morgen, als iedereen weer naar het werk moet. Die grote steden, je moet er toch soms langs en je kunt het maar gehad hebben. Eerst wat drinken en rusten.
Nergens iets open. Ik vraag een restauranthouder die een groep gasten uit laat of we iets kunnen drinken. Mais oui, en daar hadden we bovendien een ontzettend leuk gesprek. Hij had tijd zat.
Langzamerhand rijden we het departement Haute Pyreneen binnen.
Dus nog een 15-20 km naar het plaatsje Lescar voorbij Pau, waar we twee Duitse dames treffen. Ze vragen of we een gîte zoeken en verwijzen ons naar een erg leuk onderkomen voor de prijs van 10,- pp. Samen met een Belg, een Zwitser, een Francaise nemen we onze intrek. Een apart gebeuren elke keer, zo’n gîte. Iedereen helpt iedereen. Het was weer een topdag. Bon soir! Tot morgen.

Zaterdag 6 juni 2009 week 4;
Dag 21 Lectoure - Pouyleon
Start 9:00 uur
Einde 16:30 uur Camping Pouylebon
Afgelegde afstand 71 km. Cumulatief 1530 km
Gisteravond in de Gîte bij de aardige madame Veronique hebben we een hele gezellige avond gehad met een stel Fransen en een stel uit Quebec, Canada.
We hebben zelf gekookt, nou ja gekookt. Ons tweede en laatste noodrantsoen opgemaakt. Ik weet niet wat de Fransen en de Canadezen aten, maar in no time was alles op.
Een lekker flesje wijn op tafel, dat wil wel. De Camino Santiago is ook in Canada zeer populair vertelden ze. Zij liepen vanaf Puy in Frankrijk naar Compostela.
Veronique had ook hele lekkere versgeplukte kersen staan die we met z’n allen op peuzelden. Heerlijk!
Enfin, goed uitgeslapen vertrekken we, het is bewolkt en fris, zo’n 15 graden.
Goed fietsweer.
Als we om ons heen kijken zien we enorme vergezichten. Heuvels en weides kilometers ver. Je voelt je ook eenzaam op een bepaalde manier. Af en toe een auto en lange rechte stukken van onophoudelijk klimmen en dalen. En het gaat niet goed, met mij tenminste. Chris fietst prima en helpt me waar hij kan.
Mijn benen willen niet. Ik werk me rot maar kom niet vooruit. Chris probeert me zoveel mogelijk uit de wind te houden maar het is zwaar. Er staat een straffe wind en als die wat later gaat liggen begint het ook nog te regenen. Hoezen om de fietstassen en de regenkleding aan. Dat hebben we nog niet veel gehad.
In het plaatsje Biron stoppen we. Misschien dat wat eten en rusten helpt.
We zitten op een bankje in een park en kijken een heel eind de diepte in. Het begint op te klaren en af en toe komt de zon.
De rustpauze heeft toch goed gedaan. In de middag ging het veel beter.
Dit uitgestrekte deel van het traject in Frankrijk moeten we ook doorkomen en daarom wat kilometers maken. Steeds dreigt ook het onweer.
Als we in het plaatsje Montesquiou aankomen, dat bekend staat als een etappeplaats is er geen mens te bekennen in heel het dorp niet. We kunnen dus ook geen hotel of chambre d’hôtel reserveren. Er zit een Fransman op het terras die zijn wandelschoenen al uit heeft gedaan en zegt dat hij gisteren hier een kamer heeft gereserveerd. Er is echter niemand. En ook op een andere plaats niet.
We komen Nederlanders tegen die op een camping 4 km verderop staan. Wij kiezen voor de camping en wachten niet verder af.
De kampbaas, ook een Nederlander heeft nog een grote caravan leeg staan, die we nu mooi in beslag hebben genomen. Blijft het tentje voor vannacht in ieder geval droog.
Bon soiree, a demain!