maandag 22 juni 2009




Maandag 22 juni 2009 week 6
Dag 37 Arzúa - Santiago de Compostela
Start 8:15 uur
Einde 10:30 uur Camping Santiago
Afgelegde afstand 38 km. Cumulatief 2562 km
WE ZIJN ER!
Vanochtend was het gemakkelijk om snel te vertrekken vanaf onze hotelkamer. We nemen een route langs de doorgaande weg. Soms vervelend met het verkeer. Maar na 25 km draaien we af naar de Camino. We zien weer veel Santiago-gangers, iedereen wil nu langzamerhand er zijn.
Het weggetje er naar toe loopt langs het vliegveld en is in ieder geval niet te druk. Het blijft tot het laatst toe klimmen en dalen. Voor ons rijdt een groepje Belgen, die we een beetje mee op sleeptouw nemen.
Het is niet te geloven maar ineens zijn we er. We rijden door tot aan de camping die hoog boven in de stad ligt. We zetten vlug de buitentent op om onze spullen in op te bergen en gaan snel naar het centrum. Bij de Officina de Peregrinos krijgen we onze oorkonde ‘het Compostolaat’. Het bewijs dat we de hele tocht gereden hebben. Wordt echt gecontroleerd!
Daarna zijn we net op tijd voor de pelgrimsmis die dagelijks in de kathedraal plaatsvindt. Het is er druk en we hebben nog net twee zitplaatsen. Er wordt in de kerk afgelezen wie vandaag zijn aangekomen uit welk land, en voor de Spanjaarden roepen ze van welke stad ze komen. Aankomst vandaag vier Nederlanders, waarvan wij er twee zijn.
Als de mis voorbij is hebben we ons emotionele moment. We hebben het volbracht!!
We zijn meer dan vijf weken onderweg geweest en hebben intens mooie momenten beleefd. Veel heb ik gefotografeerd, maar de mooiste beelden zitten in mijn hoofd en die deel ik met Chris. Hij heeft zijn beelden en zijn voor altijd in onze herinnering. Het was een prachtige tocht. Fijn dat we dit samen hebben kunnen beleven en dat ervaren wij niet als iets vanzelfsprekends.
Ik vond op internet een passage die precies weergeeft wat wij voelen:
Ik heb de Camino gefietst, mezelf en mijn schelp naar Santiago de Compostela gebracht. De fietstocht heeft me als mens sterker gemaakt en gevormd tot pelgrim. Ik heb mezelf ervaren in mezelf in anderen en anderen in mezelf. Ik ben mezelf tegengekomen en heb ervan geleerd. Verwondering was mijn deel. Ik heb de route ondergaan tot in mijn diepste vezels, elk spoor staat gegrift in mijn gedachte. Ik heb volop genoten van de natuur in zijn voortdurend wisselende gedaanten. Cultuur en bouwkunst heb ik in mij opgenomen en toegevoegd aan waar ik van kan blijven genieten. Stilte en inkeer heb ik gezocht en de rijkdom ervan ervaren. Ik heb het allemaal beleefd, het ondergaan en toegevoegd aan de rijkdom van mijn leven. Het zal me altijd bijblijven. Iedere dag. Dankbaar ben ik, dat ik dit mocht doen. Dankbaar ben ik, dat het me gegeven is om het te kúnnen doen. Ik voel me ongelofelijk rijk.
Wij willen iedereen die zo met ons hebben meegeleefd bedanken voor de bemoedigingen, de mails, de reacties op de site, etc. We hopen jullie allemaal snel thuis te spreken. Als het goed gaat zijn we zaterdagmiddag weer lekker in Dommelen.
Adios, familieleden, vrienden, buren,bekenden, sportvrienden,
tot gauw.

zondag 21 juni 2009

Zondag 20 juni 2009 week 6
Dag 36 Portomarin - Arzúa
Start 9:00 uur
Einde 14:30 uur Hotel Suiza Rio Arzúa
Afgelegde afstand km. Cumulatief 2457 km
De chef van de camping van gisteren had een maaltje voor ons gekookt. We konden niet kiezen, althans er werd ons niets gevraagd. Hij kwam met soep van de dag, groeten met aardappel erin. Toen een sla vers achter van zijn landje, frietjes zelf gesneden en een soort soepvlees. En een Santiago taartje als dessert. Met een litertje wijn smaakt dat prima als je de hele dag gefietst hebt.
Vanochtend was het weer dichte mist. Waarschijnlijk omdat we aan dat mooie meertje zitten. Koud was het dus de fleece gaat weer aan. Als we via de camping langs het meertje naar boven klimmen is het zicht slecht, erg koud en we moeten meteen aan de bak. Goed begin dus van onze Zondagmorgen (9:00)
Het programma geeft 13 km klimwerk aan en als we hoger komen is de mist verdwenen en de zon schijnt. Alles komt dus goed.
We zien veel wandelaars langs de weg. Ook zondaglopers. Weinig fietsers en die er fietsen kennen we zo langzamerhand. De omgeving is bosrijk met wat uitzichten maar we zijn vooral bezig om in ons ritme te blijven, zodat we goed naar boven komen. Als we in het dorpje Palas de Rei komen gaan we over een klein weggetje prachtige heuvels en oude dorpjes. Veel traditionele woninkjes en boerenbedrijfjes. Heel leuk om door te rijden. Er staan ook zogeheten horreos, opslagschuurtjes op poten om de knaagdieren weg te houden. Dus foto….
In Melide is er een markt en een drukte van jewelste. We slaan snel linksaf om door een bosrijk gebied te fietsen, hetgeen wel wat extra kilometers betekent. Maar dat is niet het ergste. Er zijn klimmen bij van 10%. Ga er maar aan staan. Als ik verkeerd schakel kom ik niet meer aan de gang. Dan betekent dat lopen en dat is zeker zo erg. Een fiets duwen is echt niet leuk.
Het is er zo rustig dat we twijfelen of we wel goed zitten. Even picknicken onderweg.
We zijn bijna bij onze dagbestemming Arzua. Daar willen we naar een camping. Als we het plaatsje helemaal door zijn en al weer een heel eind geklommen hebben, zonder iets of iemand tegen te komen, besluiten we terug te gaan. We willen morgen in Santiago aankomen en niet vandaag. Het is nu erg warm en als we omkeren (we moeten wel) is er geen sprake meer van ons optimisme. We zien dat we in ieder geval niet kamperen vandaag en dus pakken we het eerste hotel dat we tegenkomen.
Van de hotelkamer heb ik snel een uitstalkraam en een washok van gemaakt. We moeten netjes in Santiago aankomen nietwaar….
Onvoorstelbaar dat we morgen nog maar 30 km hoeven te fietsen. Het is een heel dubbel gevoel. Ineens is het dan bijna voorbij. Wat gaan we dan doen??? Morgen de laatste fietsdag, een halve dag.

Zaterdag 20 juni 2009 week 6
Dag 35 Hospital Alto do Poio - Portomarin
Start 9:00 uur
Einde 14:00 uur Camping Portomarin
Afgelegde afstand 65 km. Cumulatief 2457 km
Heerlijk geslapen en als ik wakker word is het nog mistig buiten maar de zon komt er een beetje wazig door. Flarden mist zie ik aan het raam voorbij trekken en het is heel rustig buiten. Veel wandelaars zijn al lang op pad. Maar wij gaan samen met Henk en Wil eerst ontbijten en fietsen dan ieder ons eigen parcours. Ik wil nog even buiten wat foto’s maken en voel dat het koud is. Fleece aan. Dat is maar goed ook. KOUD!! We dalen af en dat gaat hard. KOUD! We zitten boven de wolken en de flarden zien we steeds om ons heen. KOUD! Als we door die wolken gaan zal het zeker niet meer dan 6-7 graden zijn. Het blijft dalen, 20 km lang!
Kun je nagaan wat we ook geklommen hebben. Voor de prachtige uitzichten stoppen we af en toe, maar Chris vindt dat er een limiet op gezet moet worden. Ik vind ook alles zo mooi en wil dat zo graag vasthouden.
Na de daling komt ook altijd weer een stijging en daar worden we wat warm van. De zon komt door en de fleece kan uit. We fietsen door een heuvelachtig bebost gebied, langs smalle riviertjes tot aan Samos, waar een prachtig klooster voor ons opduikt. Weer foto, sorry Chris. Het wordt warmer, maar niet meer zoals gisteren en daarvoor.
We drinken koffie in Sarria dat met zijn flatgebouwen schril afsteekt tegen wat we inmiddels gewend zijn. De route blijft onveranderd klimmen en dalen en zo dat het je steeds net de volgende heuvel niet haalt. Het is aan een stuk door schakelen, groot blad, klein blad, grote versnelling, kleine versnelling. Je kunt het er verdomd druk mee hebben.
Buiten Sarria blijft het heuvelgebied maar het gaat me wat beter af als vanochtend. In de verte zien we de brug bij Portomarin. Over een groot meer in een hele groene omgeving valt hij meteen op. We rijden over de heuvelkam en dan over deze brug.. Dalen en dan steil naar boven naar het plaatsje. Op het terras besluiten we dat het genoeg is voor vandaag. Gisteren was zwaar genoeg. Het is zo’n idyllische camping aan het meer we blijven….Onderweg hebben we gezien dat de teller tot Santiago 114 km aangaf. Dus morgen nog een flinke dag en dan kunnen we zondag als het goed is om 12:00 in de H. Mis voor de pelgrims zijn. Maar we zijn nog niet zover……………..
Het routeboek geeft aan buiten Portomarin blijft het 13 km overwegend stijgen.. Och, je went aan alles. Misschien gaan we het zelfs nog missen.
Adios amigos, Gerry en Chris groeten jullie.
Vrijdag 19 juni 2009 week 5;
Dag 34 Molinaseca - Hospital Alto do Poio
Start 8:30 uur
Einde 17:30 uur Hostal de Alto de Poio
Afgelegde afstand 75 km. Cumulatief 2392 km
Wat was een lange dag! Vanaf onze camping reden we naar Pontferrada, waar ik wilde internetten en ontbijten. Nu we al verschillende steden gezien hebben is de belangstelling voor deze stad minimaal. Geen bijzondere route tot dan toe. We zijn verwend. Het valt weer tegen als het ‘gewoon’ is.
Vanuit Pontferrada gaat met kleine stijgingen richting Villafranca. Het is warm, heel warm. Als we boodschappen ‘s ochtends doen, zie ik dat het al 35 graden is.
Op de fiets heb je daar over het algemeen weinig last van. Maar vandaag is er een klimprogramma, en niet zo zuinig ook.
Het landschap is weer heel anders. Gisteren was het droog en ruig met mooie begroeiing in de berm en allerlei bloemen. Vandaag overheersen de bossen. Zeker in de ochtend.
Villafranca is een etappeplaats en zij dankt haar ontstaan aan de ligging aan de camino. Tijdens de lunch in het park van Villafranca bekijken we de route.
We hebben er dan al 30 km opzitten en ik wil eigenlijk niet teveel doen vandaag. Als we de col doen die eraan zit te komen gaan we veel kilometers maken en we moeten rekening houden dat in de bergen weinig of geen campings zijn.
Na Villafranca begint het hooggebergte en ons wordt aangeraden er uitgerust aan te beginnen. Het is een 30 km lange klim naar de Col de Cebreiro en is zeker in het laatste deel heel pittig. Maar de Bevers zouden de Bevers niet zijn als ze dat een probleem zouden vinden. De route is gelukkig met veel bos aan de zijkant dus schaduw en dat kunnen we goed gebruiken. Onderweg zien we dat ze de snelweg (A6) over het dal laten lopen met enorme overspanning. Maar wij rijden over de bergweg richting de pas in een rustig tempo. Als we wat drinken komt een stokoude Spanjaard uit zijn huisje. Prachtig figuur met drie loszittende tanden, broodmager en met een stokje. We kunnen hem slecht verstaan maar hij weet ons te vertellen dat we nu Castilla en Leon gaan verlaten en dat we over de pas in Galicië komen en dat is kennelijk heel anders! Spanjaarden onderling……??
Vanaf Vega de Valcarce wordt het geleidelijk steiler, klein blad kleine versnelling en gestaag doorgaan. Als we klimmen komen we door echte kleine berggehuchten en we moeten vanaf Ruitelan stevig in de pedalen. Ademhaling regelen en af en toe roepen we tegen elkaar iets over de enorme vergezichten. Als we denken dat we op de top zijn en aan het bier kunnen, valt dat heel erg tegen. We verwachten ook een aanwijzing op de top maar er is niets. Dat zou al te denken moeten geven. Blijkt dat we er nog helemaal niet zijn en opnieuw aan klimwerk moeten beginnen. Dat valt dan tegen!
De echte pas ligt 200 meter hoger. We gaan ervoor.
Even foto maken op de top en we zijn zeer tevreden over deze dag! Wat een enorm uitzicht en we zien door de bergen het weggetje lopen wat we afgelegd hebben. Trots, dat zijn we wel een beetje.
Routeboek raadplegen. We hebben dus een stuk van 7% gehad en een tweede stuk van 8-9% en tot de top was het 2,5 km 10%. Nu slaapplaats zoeken, en da’s niet zo eenvoudig in de bergen. Na de top moeten we kennelijk weer door en er volgt weer een klim van 7%. Kan er ook nog wel bij. Tot de Alto San Roque. In het plaatsje Hospital moet bij de albergue een camping zijn. Nog een paar kilometer en wat denk je. Een klim, 8% op de pedalen!
In Hospital ruikt het naar koeienstront en het is een echt boerendorpje wat niet eens een verharde weg heeft. Waar is de albergue? Aardige senora zegt dat we 3 kilometer verder moeten. En wat denk je? Een klim van 7-8% tot de Alto do Poio. Dat was eigenlijk voor mij net een beetje teveel. Boven aangekomen eerst wat drinken en nu is de albergue vol. We kunnen wel kamperen langs het kippenhok, maar daar hebben we niet veel zin in. Aan de andere kant van de weg is een prima hostal met een heerlijke kamer voor ons alleen. Geweldig, dat hebben we vandaag verdient. Alto de Poio (1350 meter), we hebben er hard voor moeten werken. ‘s Avonds gaan we met Henk en Wil wederom eten. We fietsen niet samen maar we hebben het heel gezellig na het fietsen. Als we gegeten hebben is er buiten zo’n dichte mist en ijs- en ijskoud. Er is geen uitzicht meer te bekennen. Blij dat we een kamer hebben in plaats van ons tentje. Je kunt nu buiten gerust je winterjas aan hebben. Die heilige Jacob heeft weer eens voor z’n pelgrims gezorgd.
Inmiddels zijn we zo’n 160 km van Santiago verwijderd. Het kan niet meer stuk.
Lieve mensen, we gaan het halen……………………………… nog een paar dagen!

vrijdag 19 juni 2009



Donderdag 18 juni 2009 week 5;
Dag 33 Hospital de Obigo - Molinaseca
Start 9:00 uur
Einde 17:30 uur Albergue Molinaseca op het grasveld
Afgelegde afstand 68 km. Cumulatief 2317 km
Wat hebben wij een topdag gehad!
Vanmorgen zaten we al snel in Astorga. Het was al meteen een heel mooi ritje. We gaan door die typisch kleine Spaanse dorpjes. De zon is al echt warm, het wordt vandaag zeker dik over de 30 graden. Wel af en toe een windje, heerlijk. Veel drinken dus…..
In Astorga bekijken we de kathedraal vluchtig, maar we hebben inmiddels voldoende kerken gezien, drinken koffie en gaan weer door. Tussen Astorga en Ponferrada voert de route door een ruig maar bijzonder mooi gebied. Het is weer klimmen vandaag maar het gaat ons zeer goed af. We hebben het idee dat dat voortaan zo in je benen zit, dat je er ternauwernood moe van wordt.
Het is een oude pelgrimsroute werkelijk schitterende uitzichten, prachtige begroeiing heeft, maar totaal geen plekje schaduw. We zien dan ook verschillende wandelaars het eg moeilijk hebben. De trajecten zijn lang in dit natuurgebied. Af en toe een dorpje en daar moet je dan je inkopen doen of overnachten. Wij, als fietsers hebben het dan gemakkelijker. Veel respect voor al die lopers!!!
Het weer kan hier ook snel omslaan, maar daar hebben wij geen last van. In Rabanal eten we. Een dorpje dat onderdak biedt aan pelgrims maar waar verder ook niets te doen is. De weg klimt verder omhoog. We kijken op de bergen met de eeuwige sneeuw. Het landschap is ruig en heeft veel heide en gras. Maar mooi!!!!
Richting Foncebadon klim 5-7%. Boven is alleen een albergue en je kunt er wat drinken. We nemen samen met een Duitse mevrouw een soort sneeuwwitje, wat lekker fris is. Soms komen er fietsers voorbij en we herkennen ook wel fietsers die we op de route ontmoetten. Na Foncebadon komt een klim van 10% en we gaan er niet echt niet meer af.
Een mijlpaal op de Camino is Cruz de Ferro en van een afstand zien we al de berg met stenen en het grote kruis ver boven op. Iedereen legt er iets neer als symbool. Hiermee schudde vroeger de pelgrim de last van zich af en wist dat hij Santiago ging halen. Wij hebben op een van onze trainingstochten van Hannie en Wim twee kleine schelpjes gekregen met ‘veel geluk’ er op. Deze hebben we daar neergelegd. De wens van hen was voor ons en wij wensen dat al onze volgers, familie vrienden en kennissen hiermee ook geluk toebedeeld krijgen.
Hannie en Wim, nog bedankt.
Na een kleine afdaling komen we in Manjarin wat weer een heel ander dorp is dan die we tot nu toe zagen. Hierna volgt werkelijk een spectaculaire!!!! afdaling! En uitzichten onvoorstelbaar! Het gaat wel hard en er wordt veel in de remmen geknepen. Voor ons zien we onze campingburen van gisteren met een lekke band. Even helpen en verder dalen. Na deze Irago-pas komen we in het plaatsje Molinaseca een paar kilometer van Pontferrada. We kiezen niet voor de albergue, te mooi weer om buiten te slapen en samen met de Nederlanders die we geholpen hebben met de fiets (Henk en Wil) gaan we dadelijk lekker eten.
In een dag of vier zijn we nu in Santiago. Het gaat heel hard nu, dus nog even genieten van alles. Iedereen die we spreken hebben hetzelfde gevoel: Dit is niet zomaar een fietstocht. Je kunt het bijna niemand uitleggen, zo bijzonder.
Adios, amigos.
Woensdag 17 juni 2009 week 5;
Dag 32 Mansilla de las Mulas - Hospital de Orbigo
Start 9:00 uur
Einde 15:00 uur Camping Municipal de Hospital de Orbigo
Afgelegde afstand 57 km. Cumulatief 2249 km
De camping was weer prima bevallen, we hebben veel rustiger geslapen dan in de albergue. Alleen worden we wakker van gekriebel. Liggen we verdorie op een mierenhoop. Helemaal niet gezien, maar nu wemelt het van deze drukke beestjes. Gatver….. Effetjes wat meer werk om alles schoon te maken. Maar we gaan lekker vroeg op weg richting Léon. Het is heerlijk fietsweer, wordt een warm dagje!
Langs de velden zijn we op 15 km van Leon en voor zo’n grote stad wordt het altijd druk met het verkeer.
In Leon vergapen we ons aan de prachtige kathedraal. De zoveelste, maar je blijft je verbazen. Wat zijn we in Europa toch rijk, dat dit allemaal toegankelijk is.
Leon is echt een prachtige stad, ook heel verzorgd en schoon.
Na de koffie gaan we naar de basiliek van San Isidoro, een van de grootste vroeg romaanse bouwwerken en opgetrokken op de fundamenten van een Romeinse tempel. Een prachtig bouwwerk en meesterlijke fresco’s, in die koninklijke basiliek uit de 11e eeuw. Daarnaast is het Museo. Prachtige uitstalling van kunstwerken in een heel mooi klooster.
Het mooist vond ik de bibliotheek met hele, hele, hele oude boeken en een bijbel uit 960. Fantastisch!
Maar we gaan weer verder op weg, volgens een alternatief van Chris. Langs zo’n drukke weg en dit is de laatste keer, mij te druk.
We komen we in Hospital de Orbigo, waar we over een historische Romeinse brug rijden. Midden op de brug zien we een gedenkteken van Don Suero dat herinnert aan zijn heldendaden, hij, die passanten uitdaagde voor een duel. Ook heeft het stadje een echt hospitaal waar vroeger weer veel,heel veel pelgrims werden verzorgd. Als je bij dit alles de vroegere tijden overdenkt, dan moet het een regelrechte lijdensweg zijn geweest. En dat allemaal om vergeving van zonden te krijgen!
Nu zitten we lekker op de camping koffie te drinken en we gaan wat kokkerellen. Chris naar de supermarkt voor de inkopen, en heeft een moeilijke keuze moeten maken. Ze hadden een heerlijke Rioja voor 1,47 en een voor 2,50 per 75cl. De laatste heeft ie meegebracht en die tutteren we vanavond lekker leeg. Jammer dat we niks mee kunnen nemen (we blijven Hollanders) anders namen we een paar dozen van dat heerlijke goedje mee.
Een echte Spaanse camping met hard kwetterende Spanjaarden. Jesus, wat kunnen die kletsen!
Adios, amigos hasta manana uit een warm Hospital de Orbigo, het is nu 21:30 en nog 26 graden. We zullen thuis weer moeten wennen.
Morgen beginnen de bergen weer, dus we genieten nu nog even van de rust.
Dinsdag 16 juni 2009 week 5;
Dag 31 Fromista - Mansilla de las Mulas
Start 7:45 uur
Einde 14:30 uur Camping Mansilla de las Mulas
Afgelegde afstand 102 km. Cumulatief 2192 km
De albergue in Fromista gisteren was een leuk onderkomen met een binnenplaats met bomen voor de schaduw. Daar zat nadat iedereen gedoucht had een internationaal gezelschap buiten. Leuk om al die verhalen te horen. Lopers zien meer af dan wij, een aantal zit met de voeten in een bak water.
We hebben met een aantal mensen gezellig wat gedronken en ‘s avonds in de late avondzon op een terrasje heerlijk gegeten.
Om 22:00 uur moet je wel binnen zijn. In no time is ook iedereen in bed. Er moet overdag hard gewerkt worden nietwaar.
De nacht begon dus heel rustig. Wij sliepen boven elkaar op een soort inham op de gang. Het is erg druk op de Camino en je bent al blij als je een plaatsje hebt. Er zijn voor ons ook geen alternatieven zoals een camping. Het binnenland van Spanje is niet zo’n campingland. Maar we hebben een prima bed en het inslapen duurt geen twee minuten.
Maar dan wordt het ochtend. Vanaf een uur of 5 begint het gestommel. Mensen met lichtjes op hun hoofd die ritsel-ritsel hun spullen inpakken. Wandelaars willen gezien de temperatuur vaak vroeg op pad. Ritsel-ritsel, klap een deur, de douche, wc, het gestommel wordt steeds erger en tegen zes uur, half zeven gaan we er maar uit. We moeten trouwens de herberg voor 8 uur verlaten hebben. We krijgen een mager spaans ontbijtje en zitten om kwart voor acht op de fiets.
Prachtige morgen, nog niet echt warm. Het zal vandaag bewolkt blijven maar heerlijk om te fietsen. Het is het vlakste stuk van de hele etappe. Het zijn onafzienbaar graanvelden, weilanden, rode grond. Heel bijzonder. Je waant je op het einde van de wereld.
Trappen, rond die pedalen, ons treintje loopt, het gaat vlug.
Onderweg zie je een lang pad langs de weg lopen waar de wandelaars over gaan. Geen bomen, geen schaduw. Wel om de zoveel meter een betonnen paaltje om aan te geven dat je op de Camino zit. Op dat paaltje heeft in eerste instantie een tegeltje gezeten met het teken van de Camino de Santiago. Deze zijn er bijna allemaal afgesloopt en vervangen door een lelijke beschildering. Wat mensen verzinnen om zo’n tegeltje eraf te slopen. Het waren er honderden!!!! Zonde.
De dorpjes waar we doorkomen zien er vaak zeer verlaten uit en wat er nog is leeft van de pelgrims. Maar vaak zijn de huizen vervallen en staat hoogstens de kerk nog redelijk overeind.
In Sahagun drinken we koffie en wie zien we daar. Erich, onze Duitser van gisteren. Hij was al om 7 uur op pad en gaat vandaag zijn eigen weg.
Verder gaat het, we zijn al zo vroeg in Sahagun, we gaan door tot Mansilla de las Mulas. Op deze manier zijn we morgen snel in Léon. Deze stad is weer zeer bezienswaardig en we trekken daar tijd voor uit.
In Mansilla vinden we geen slaapplaats in de albergue. Die zit vol en dus naar de camping. Gezien de ervaring van gisteren vinden we dat ook totaal geen probleem.
Daar aangekomen blijkt dat de camping pas sinds vandaag open is en wij de eerste gasten zijn. Na ons komen nog meer kampeerders die het ook gehad hebben met de albergues.
Hasta manana seniores y senoras, buenos noches!

maandag 15 juni 2009

Maandag 15 juni 2009 week 5;
Dag 30 Burgos - Fromista
Start 8:30 uur
Einde 14:30 uur Albergue de peregrinos Fromista
Afgelegde afstand 80 km. Cumulatief 2090 km
Nadat we in Burgos gisteravond de pelgrimsmis hebben bijgewoond zijn we dichtbij de kathedraal gaan eten. Het was geen eten, maar voer!! Zo slecht. Dit hebben we in al die weken nog niet gehad. Ik heb me daar zo over opgewonden en de ober gezegd dat we de maaltijd niet gaan betalen. Hij vond dat niet eens vreemd. In eerste instantie wilden we wel voor één menu betalen, maar toen mijn ijsje uit de koeling nog niet eens goed was hebben we alleen de wijn en het water betaald. Daarvoor zullen we waarschijnlijk ook wel teveel hebben betaald, maar goed. Er zat ook een Zwitser die hetzelfde menu had. We hebben even gezellig nog gekletst en toen ging hij ook ‘betalen’.
De pelgrimsherberg achter de kathedraal waar we sliepen (6 etages!) was een aparte ervaring. Ondanks de grote aantallen mensen was het vannacht redelijk rustig. Tegen de morgen vanaf een uur of 5-6 gingen de eerste wandelaars en om 7 uur werd er omgeroepen: Buenas dias senores y senoras Het is de bedoeling dat de herberg om 8 uur door iedereen verlaten wordt. En daar zetten ze ook echt vaart achter. Je kunt er ook slechts voor een nacht onderdak vinden. Maar wat wil je voor 3,00 p.p.
Dus waren we vanochtend vroeg op weg in de stromende regen. Da’s minder prettig, maar we wisten dat we een keer regen zouden krijgen. We ontmoeten een Duitser, die de route van vorig jaar nog kende en we hebben de hele dag samen gereden. Voor mij eigenlijk net een beetje te hoog tempo, maar het parcours en de wegen lenen zich voor deze tempo rit.
In een leuk hotelletje in Villegonzalez drinken we koffie en nuttigen ons eerste broodje. De wegen zijn verlaten en stil en wij rijden door het vlakke dal van de Rio Arlanzon. De regen is weg en de zon komt weer door. Die Jacobus toch….. Hij zorgt weer voor deze arme! pelgrims.
In Hontanas is een klein klimmetje naar een pelgrimsdorpje. De 14e eeuwse kerk is niet open, maar we maken van het dorpje (een straat) wat foto’s. Verder gaat het naar Catrojeriz aan de voet van een heuvel. Op de glooiiende vlakte, waar je buiten de dorpjes niemand tegenkomt, is het onvoorstelbaar dat er überhaupt nog iemand woont. Overal zijn wel pelgrim onderkomens en je ziet onderweg ook veel (oude) hospitales. Wat moeten hier op deze vlakte vroeger pelgrims geleden hebben. De droogte, warmte, de eenzaamheid en het afzien. Ook voor de huidige wandelaars hebben we veel respect in deze omgeving.
We willen samen met onze Duitser Fromista halen en niet te laat in de middag aankomen. Dan wordt het te warm en bovendien moeten we in de herberg een plaats zien te krijgen. Anders moeten we 18 km verderop naar een camping.
Nu zitten we heerlijk onder de bomen bij de herberg, en bedenken dat we in een dag of zeven al in Santiago kunnen zijn. Het gaat wel vlug nu! We genieten nog zo van het onderweg zijn.
Vanuit een warm Fromista groeten wij al onze familieleden en vrienden. Nogmaals bedankt voor jullie lieve berichtjes die we met veel genoegen lezen.
Zondag 14 juni 2009 week 5;
Dag 29 Belorado - Burgos
Start 8:30 uur
Einde 14:00 uur Albergue de peregrinos Burgos
Afgelegde afstand 64 km. Cumulatief 2010 km
De Nederlander, Paul, die ons vorige onderdak runde heeft een heerlijk ontbijtje gemaakt. Een vriendelijke man, die samen met zijn vrouw uit Nicaragua van de kleine hostal een heel warm en aantrekkelijk onderkomen heeft gemaakt. Hij heeft zelf jaren geleden de Camino gelopen en vond dat je je nergens een beetje thuis voelde. Hij probeert dat voor zijn gasten zo goed mogelijk te verzorgen.
Het is zwaar bewolkt en het miezert een beetje maar het is niet koud. Goed fietsweer. We gaan weer de heuvels in om de drukke snelweg te vermijden. Wat is het er weer mooi. Onvoorstelbaar wat een diversiteit van bloemen je ziet. Maar is ook een hele desolate omgeving. We hebben uren gefietst zonder iets of iemand tegen te komen. Je moet er geen lekke band krijgen!
In ieder geval fraaie uitzichten. We zien een man foto’s maken van de begroeiing. Kan niet anders dan een Nederlander zijn. Hij fietst van Sevilla naar Santiago en was nu op weg terug naar St Jean Pied de Port. Even kletsen, buen Camino en weg zijn we weer.
Onderweg zien we ook het stel uit Zundert. We hebben ze een aantal dagen geleden op de fiets ontmoet. Zij hebben de route gedaan op hun eigen “slimme” systeem.
Hij had het op z’n plat Brabants over een goei stukske vlis uit Zundert!
Het had het ook over de plaatsen waar we allemaal doorkomen. Chris en ik hebben wel plezier gehad want hij had het over (ik schrijf het fonetisch) Sint Sjan piet de port, het laatste plaatsje in Frankrijk. Ons stukske vlis uit Zundert maakt er maar wat van.
De dorpjes zijn zo goed als verlaten, er wonen een paar mensen die vooral honden hebben. We krijgen steeds meer een hekel aan dat loslopende spul.
Maar de Bevers zouden de Bevers niet zijn, als ze ook vandaag weer iets te enthousiast doorfietsten en dus verkeerd reden. 10 kilometer extra om.
Vanaf Cerraton gaat het met lichte klimmetjes richting San Juan de Ortega. Op zich heel goed te doen. Een stel Spanjaarden zien ons twijfelen of we links- of rechtsaf willen gaan. Uiteindelijk kom je kennelijk op hetzelfde punt uit. ‘Neem die weg’ zeggen ze, ‘dat gaat prima en zeker op zondag. Weinig verkeer‘.
Ons treintje begint te lopen richting Burgos. 30 Kilometer per uur rijden we!
We zien snel Burgos voor ons opduiken, maar eerst nog even iemand helpen met een lekke band.
We nemen de Albergue de Peregrinos, een nieuw gebouw, waar veel mensen onderdak vinden, maar alleen toegankelijk is voor pelgrims. We proberen het uit. Over het algemeen liggen we net zo lief in ons tentje, maar gezien het weer……
Burgos is een grote stad met een prachtige kathedraal. Een beetje sightseeing en even siësta houden.
Vanavond lekker paella eten met vino tinto en op tijd naar bed. Ik denk dat het gestommel van de wandelaars al vroeg begint.
Nog even een kaarsje opsteken voor een bijzondere intentie en morgen is er weer een fietsdagje. We gaan dan weer eens wat kilometers maken.
Buenos noches, prettige avond en groetjes uit Burgos.

zaterdag 13 juni 2009



Zaterdag 13 juni 2009 week 4;
Dag 28 Najera - Belorado
Start 9:15 uur
Einde 14:30 uur Gite Waslala in Belorado
Afgelegde afstand 43 km. Cumulatief 1946 km
We gaan het vandaag wat rustig aan doen. We nemen nog een heerlijk ontbijtje op een terrasje in de zon in Najera en up we go! Ons treintje loopt weer.
Het is geen bijzonder traject behalve dat we langs de weg op dezelfde uitgestrektheid kijken als gisteren. Sommigen vinden dit deel saai, maar het heeft ook iets heel bijzonders door zijn verlatenheid. Die sfeer, daar moet je voor hier zijn.
De planning is eerst Santo Domingo de la Calzada bezoeken, ook om inkopen te doen want we moeten blijven eten. Van ver zie je de spitse toren van de kathedraal al oprijzen. Het stadje is van oudsher een belangrijke pleisterplaats en dat is overal aan te merken. We gaan de mooie kathedraal bekijken waar we in een nis een heuse haan en een kip zien zitten. Zij houden daar van die legendarische Camino vertellingen in ere. Over een vrouw die een man had uitgezocht en die hem niet kon krijgen. Hij schonk haar de haan en was daarmee van het gezeur af. Zoiets was het.
Verder over de zonovergoten weg en we maken pauze in een klein dorpje met een mooie fontein en heerlijke bankjes in de schaduw. We komen in de provincie Castilla e Leon. Nog een paar kilometer naar Belorado en we vinden het goed voor vandaag. Daar zien we boven op de kerktoren een prachtige ooievaar. Overal om de kerktorens in ieder gehucht fladderen de zwaluwen. Vogels die je in Nederland niet zoveel meer ziet.
Als we bij de Albergue aankomen is die tot 18:00 gesloten en we nemen intrek bij een Nederlander die een oud huis helemaal in stijl heeft opgeknapt en drie kamers verhuurt. Er zijn nog iets meer dan 550 km te gaan.
Het leven van de pelgrim is prima. Hasta manana!

vrijdag 12 juni 2009



Vrijdag 12 juni 2009 week 4;
Dag 27 Estella - Najera
Start 9:15 uur
Einde 18:00 uur Camping Najera
Afgelegde afstand 86 km. Cumulatief 1903 km
Het was me een dagje wel!
Vanochtend was het om 7 uur al warm. We vertrokken uit Estella met een flinke klim en daarna door een tunnel, waar ik niet zo kapot van ben. Mij te donker en dus te onzichtbaar voor de auto’s. We gaan vandaag richting Logrono, een grote stad waar we wat willen bekijken.
De omgeving is zo onbeschrijflijk mooi, we hebben zo wijdse uitzichten. Daar tussen lopen hier en daar de wandelaars voor de Camino. Het is de uitgestrekte vallei van de Rio Ebro, en dus ook de streek van de Rioja wijn.
Maar het loopt niet echt vandaag. Ons treintje - het in cadans achter elkaar rijden - lukt niet zo en we moeten wel tien keer in ons routeboek kijken of de weg vragen. Dan kom je ook niet in je ritme. De Spanjaarden hebben zo hun eigen manier van bewegwijzering. Er klopt gewoon geen steek van. En wij zijn het niet alleen die het niet begrijpen en dus de weg niet kunnen vinden. We staan op een gegeven moment op een rotonde en daar zien we verschillende fietsers kijken en zoeken.
Maar we komen in Logrono met een prachtige kathedraal. Het is inmiddels zo warm dat we op de markt een schaduwplek zoeken en wie zien we? Marleen en Gaby. Lekker samen kersen eten. We zien we een heuse processie. Muziek erbij en ze dragen een groot Mariabeeld. Mooi schouwspel.
Verder gaan we en de problemen om de weg te vinden zijn er nog steeds. We moeten steeds vragen en komen op een voetgangers/wandelaarsweg terecht die achteraf wel goed was. Maar Chris vertrouwde het voor geen steek. We spreken af om regelmatig een pauze te houden en water te drinken. De hitte begint nu echt!
Als we in Navarette komen weet ik niet of ik verder kan. De koek is op. Maar Chris heeft op de routekaart een weg gezien, de N120, die sneller gaat naar Najera en dus gaan we door. Weer houdt deze weg ineens op en zitten we op een bergweg. Klimmen en niet zo’n beetje. Heet, dat het is………
Als we boven zijn in het dorpje, Sotes, vinden we een bankje in de schaduw. Geen cafeetje, of iets dergelijks en we stikken van de dorst. Twee Nederlanders met de fiets komen een praatje maken. Zij rijden de route bij beetjes, zijn hier met de caravan. Enfin, een beetje een raar systeem van rijden. Maar goed. Hij vertelt dat zijn thermometer 43 graden aangeeft. Beetje veel, maar geloof me, het is warm!!! Ook hij kan de N120 niet vinden en volgens hem bestaat die niet. Wij eigenwijs en ik zie opeens een pad door de wijngaarden langs de snelweg. Daar gaan we overheen. Keien en rotzooi, dus eigenlijk niet te fietsen, maar ik geloof dat ik een brug heb gezien en als we daar overheen zijn komt vast de N120 weer tevoorschijn. Gerry, the Navigator….
Maar het klopt en als we de N120 weer oppikken gaat het snel en steil naar beneden met zo’n 50 km per uur.
Heerlijk zitten we nu op een schaduwrijke camping, vogeltjes kwetteren en we gaan dadelijk lekker eten en een wijntje pakken.
Was het zwaar vandaag? Ik ben het al weer bijna vergeten. Zo gaat dat met deze pelgrim.
Buenos noches amigos!
Donderdag 11 juni 2009 week 4;
Dag 26 Pamplona - Estella
Start 9:30 uur
Einde 16:00 uur Camping Estella
Afgelegde afstand 38 km. Cumulatief 1817 km
Het was me weer een dagje wel! Ons verblijf in de grote ‘school’ - albergue - was prima, we hebben het heerlijk gehad daar. Als ik hoor wat iedereen van de herbergen zegt (soms met 100 man op een zaal) dan hebben we het weer echt luxe gehad. De zon schijnt, het wordt een warme dag 27 graden. Dus even over de markt voor fruit en dan op weg, door Pamplona heen. De aardige herbergier heeft ons een goede route door Pamplona aan de hand gedaan. Fietspad door het groen, echt prachtig. We komen in het centrum met een prachtige kathedraal. Die gaan we bekijken, want hij is echt de moeite waard! Daarna nog even sfeertje proeven op terras en weer op weg naar de Camino. Hij wordt weer overal aangegeven. Je ziet ook regelmatig mensen wandelen. Het is voor ons weer klimmen en dalen maar het gaat goed.
We zien een jongeman, die ook in onze herberg was, een Fransman, Olivier.
Hij heeft geen kaart, welk een boekje en wil naar Santiago. Hij rijdt achter ons aan. Op een gegeven moment komt er zo’n steil klimmetje, dat ik eraf moet maar de mannen rijden door. Ik kom boven en roep: Bravo messieurs!
We stellen ons voor en het is duidelijk dat Olivier nog een tijdje met ons wil fietsen.
Dus met drieën. Aardige vent, die heel beleefd ook afstand houdt. Het klimmen gaat ons echter beter af (of hij moet onderweg van alles zien en afstappen) maar op een bepaald moment zien we hem niet meer.
Puente de la Reina, een historisch dorpje wat de pelgrimage betreft, dus we gaan dit bezoeken. We zijn onder de indruk van de geschiedenis. Als je ziet wat vroeger pelgrims hebben moeten doorstaan, niet te geloven.
Inkopen doen en lunchen. Ha, daar zien we onze Fransman, Olivier weer. We rijden weer een stukje samen. Het wordt echt warm en de benen willen niet meer zo. Ons einddoel hebben we vandaag gesteld op Estella. Kennelijk moet je niet de grotere plaatsen aandoen, want daar komen de meeste wandelaars en daar kan het heel erg druk zijn. We trappen door, langs valleien inde zon. Ongenadig en oh zo mooi!
Maar de wegen zijn heel rustig en het is leuk om te zien wat je zoal tegen komt:
Hello, how are you, where are you from. Een Amerikaan uit Miami die met zijn vrouw hun fietsen naar boven duwen. Wij vinden die heuvel helemaal niet erg, maar goed…. Niet iedereen is het hetzelfde.
In de namiddag heb ik het er wel mee gehad en we beklimmen de weg naar de camping. Zo te zien in de middle of nowhere. Maar niet is minder waar. Een druk bezochte camping en we staan met vele fietsers op een veldje. Heel gezellig!
We koken zelf, volgens Chris rats-kuch-en-bonen! Volgens mij gaan we dat niet zo vaak meer doen maar heet is prachtig weer, we maken een flesje wijn burgemeester, beschouwen onze tocht eens even en zijn zo heel erg blij dit alles te mogen meemaken.
Als we alles opgeruimd hebben en bij de bar komen, begint binnen iemand te zwaaien. Onze vrienden Marleen en Gabriele die weer hele spannende dingen hebben meegemaakt. Het zijn twee echte doordouwera. Ik heb zo’n bewondering voor die twee. We gaan gezellig nog even een wijntje met ze drinken en zeg Adios, hasta manana!


Woensdag 10 juni 2009 week 4;
Dag 25 St. Jean Pied de Port - Pamplona
Start 10:15 uur
Einde 17:30 uur Albergo Huerta Pamplona
Afgelegde afstand 76 km. Cumulatief 1779 km
Voordat we gisteren zijn gan slapen, hebben we nog heel lang met onze Engelse uren gekletst. Ook op het terras een leuk stel uit Australie ontmoet, die in 35 dagen de Spaanse Camino hebben gelopen.
In het informatiecentrum in deze plaats, waar alle pelgrims samenkomen is een gastenboek. Als je ziet wat er zo de laatste dagen aan nationaliteiten van hieruit vertrokken is. Onvoorstelbaar!
Vanochtend om 7:00 uur opgestaan want het belooft een druk dagje te worden. We gaan eerst nog even langs de fietsenmaker om onze spullen te laten controleren voordat we over de pas gaan. Het zonnetje komt door en het wordt vast een mooie dagje. De fietsenmaker heeft wat meer tijd nodig dus vertrekken we tenslotte toch wat aan de late kant.
Overal mensen die vertrekken met rugzakken. Wij klimmen rustig naar boven want over een paar kilometer begint de Roelantpas. Het is de verbinding in deze regio tussen Frankrijk en Spanje, een klim van 25 kilometer waarvan 18 kilometer aan een stuk stijgen 7-9%. Nou, dan wil je wel rustig beginnen. De hoge Pyreneëen bergen om ons heen liggen prachtig in de zon. Het is zwaar maar ik heb vandaag goede benen. Chris gaat niet zo lekker. Duwt en trekt en ik weet van een paar dagen geleden dat dat niet lekker loopt.
We stoppen wat vaker om te drinken. Halverwege verdwijnt de zon en gaat het waaien. En dat hebben we geweten….
Hoe hoger we komen hoe stormachtiger het wordt. Van alles vloog over de straat heen. Zelfs een hele berg steen is naar beneden gekomen en we waarschuwen het verkeer vooral rustig te rijden, want er zitten flinke brokken bij. Het is nu echt stampen. Elke keer als de weg een beetje een bocht maakt, zitten we even in de luwte en dan begint het weer.
Als we bijna boven zijn zien we een groot kruis en een kapelletje. Het waait zo hard dat ik letterlijk van de fiets waai en de laatste 50 meter naar de top loop. Je kunt dan ook niet meer beginnen.
Maar het loopt met mij vandaag prima en ik heb geen moeite met het klimwerk. We eten wat en in de middag begint Chris ook beter te draaien.
Jassen aan! We gaan dalen! Als we in Roncesvalles aankomen is aan de rechterkant een pelgrimscafe dat druk bezocht wordt voor koffiedrinkers en we stoppen voor het terras.
‘Ha, daar hebben we de Bevertjes’ horen we opeens.
Marleen en Gabriella, we hebben ze dagen niet gezien. Leuk dat het goed met hen gaat.
Vandaag geen sightseeing - het gebied over de grens is ook niet bijster interessant en we willen Pamplona halen. We zijn nu echt op de Camino Santiago. Het wordt overal aangegeven en overal zie je ook wandelaars. Minder fietsers.
Even stoppen en een mevrouw uit Finland die daar wandelt vraagt om wat water. Ze heeft te weinig en er zijn geen voorzieningen onderweg. Het zijn van die leuke ontmoetingen en leuke verhalen die mensen vertellen.
We zijn nu in een albergue beland dat speciaal ingericht is voor pelgrims. We zitten er volgens mij met alleen een Italiaans stel in een gebouw, dat denk ik een school is geweest. Immens groot met geweldige voorzieningen. Het zijn steeds weer van die verrassingen die het leven van de pelgrim zo aangenaam maken en dan ben je de storm van vandaag heel erg vlug vergeten.
Adios, Gerry en Chris groeten iedereen vanuit Spanje. We hebben bijgaande foto vandaag gemaakt. Dus we hebben nog even wat te doen!
Dinsdag 9 juni 2009 week 4;
Dag 24 Mauleon-Licharre - St. Jean Pied de Port
Start 8:30 uur
Einde 13:30 uur Camping Municipal St. Jean Pied de Port
Afgelegde afstand 35 km. Cumulatief 1703 km
Goed uitgerust hebben we vanochtend afscheid genomen van de mensen van ons hotel. Het zonnetje komt een beetje door maar het blijven de Pyreneeën, Onvoorspelbaar. Eerst een rustige start door mooie bergdorpjes. Whaw, wat een schitterend gebied hier. We zijn vaker in de Pyreneën geweest, en elke keer sta je weer versteld van de natuur en de bergen. Na Odiarp komen we in Mulch…. waar onze col begint. Schakelen en in een rustig tempo gaat het omhoog. We drinken veel want het wordt aan alle kanten vochtigJ
Op de col zelf wordt aangegeven wat de stijging is en over hoeveel kilometer. Ruim 5 kilomter gemiddeld 7-8%. Op het einde 4%. Het valt allemaal reuze mee. Wellicht omdat we echt goed uitgerust zijn. Als we erover heen zijn gaat het in een snel tempo oomlaag. En, was dat het nu????? Of hebben we voortaan zo’n goede conditie??? Onderweg zien we meer en meer wandelgroepen. Lijkt me ook heel gaaf hier.
Onderweg staan een stel ezels in de wei ons aan te staren. Vlug heb ik er Chris tussen gefotografeerd.!
In een redelijk traptempo gaat het verder tot aan onze koffiestop. Daar zitten een stel Duitsers aan een borrel. Die gaan vast een heel eind wandelen?!
Zij gaan kennelijk ieder jaar een stuk van de Jacobsroute doen en hebben hem na deze week helemaal gewandeld. Dat wil zeggen van St. Jean Pied de Port tot aan Santiago. Zo kan het ook natuurlijk. Ze adviseren ons om door te fietsen na Compostela naar Finnistere. Zijn we eigenlijk niet van plan, we vinden Compostela eigenlijk wel genoeg. Maar volgens hen moet je dat gezien hebben, echt heel mooi. We zullen het overwegen. Auf Wiedersehn und gute Fahrt en weg zijn we. Nog 10 km naar St Jean. Korte tour vandaag. St. Jean Pied de Port heeft een eeuwenlange geschiedenis als pelgrimsplaats. Hier kwamen de pelgrims vroeger om te rusten, hun materiaal te controleren voordat ze begonnen aan de zware tocht over de Roelantpas naar Spanje, naar Roncevalles. Dat traject hebben we dus morgen.
Het is een toeristisch plaatsje, erg leuk door zijn geschiedenis en de samenkomst van andere pelgrims. Je ziet er soms aankomen, wandelend, dat je denkt waarom doe je jezelf dit aan?
Voor ons is dit gewoon een gezellige rustdag. We gaan vanavond het traject bekijken, eten en morgen gezond weer op. Over eten gesproken. Ik denk dat we zo’n vijf, zes keer per dag eten. Mens, wat kan ik ineens allemaal wegwerken.
Vanaf de camping groeten wij iedereen! Doei.

maandag 8 juni 2009


Maandag 8 juni 2009 week 4;
Dag 23 Lescar - Mauleon-Licharre
Start 9:30 uur
Einde 14:30 uur Hotel du Chateau, Mauleon
Afgelegde afstand 52 km. Cumulatief 1668 km
Het was erg leuk in de gites gisteren met de Belg en de Zwitser. Vanochtend was de Francaise al voor dag en dauw vertrokken, wij hebben met de anderen een rustige start gemaakt.
Het eerste deel fietsen was echt ongelooflijk. Vlak en met 22 km per uur liep ons treintje als een tierelier. Chris op kop - het was druk - en het was prima fietsen. Bewolkt vandaag, ongeveer 17 graden een iets mindere dag. Maar och…. Maakt de ware pelgrim niet uit.
Denk niet dat ons kleine genot lang duurt. We zijn in een mooi plaatsje Mourenc waar we een Fransman spraken, die ons zeer veel succes toe wenste!
Het traject gaat langzamerhand de Pyreneën in en dan weet je hoe laat het is. We hebben dat gisteravond al goed gepland, want je dient niet alleen met de afstand rekening te houden maar ook waar je wilt overnachten en in het totale parcours tot aan St Jean Pied le Port zit een heuse Col in. Dus gaan we dat in twee dagen doen en zijn we, als alles meezit, morgen in St. Jean Pied-le-Port. Het pelgrimscentrum, waar per dag velen vertrekken. Maar zover is het nog niet.
Het blijft op en neer gaan. De lange steile afdalingen betekent dat je goed moet opletten. Het is een frisse dag maar tot in de middag regent het niet. We gaan het niet te lang maken vandaag en zoeken een camping in Mauleon. Daar is echter niemand te bekennen. Niet dat ons dat nu zoveel uitmaakt, maar als we naar boven kijken zien we de bergen al helemaal in de mist liggen en dat komt onze kant op. We gaan maar even verder kijken via het toeristenbureau. Het probleem is dat in Frankrijk op maandag veel gesloten is en dat maakt het extra lastig. Ook met inkopen doen. Morgen moeten we de Col d’Osquich over en dan moeten we voldoende voedsel bij ons hebben.
Enfin, het wordt geen camping want het begint te regenen. Uiteindelijk hebben we een hotel dat om 17:00 uur open gaat.
Dan maar even kijken of we ondertussen kunnen internetten. Ja, bij de boekhandel. Daar hebben ze een systeem, je gelooft het niet. Zo een waar nog floppies in kunnen. De PC kan dus mijn externe harde schijf niet lezen en dus kunnen we ook geen berichtjes achterlaten.
Ondertussen zijn we echt koud geworden en gelukkig kunnen we nu op onze hotelkamer terecht. Wat denk je. Ik heb hier gewoon draadloos internet. Hoezo moeilijk doen????
De tegenwoordige pelgrim heeft zo zijn eigen zorgen nietwaar.
Dadelijk beneden lekker happen en op tijd naar bed. De col, weet je………
Vanaf Musculdy 5 km forse klim waarvan 3 km meer dan 8%. Gaan wij doen met onze bepakking. Ik laat je morgen weten hoe dat bevalt.
Ik ga dit afsluiten, de zon komt door en och die komt altijd door nietwaar.
Au revoir!

Zondag 7 juni 2009 week 4;
Dag 22 Pouylebon - Lescar
Start 10:00 uur
Einde 18:00 uur Gîte pour le tour St. Jacques, Lescar
Afgelegde afstand 86 km. Cumulatief 1616 km
Nadat we bij de kampbaas ‘s avonds een Plat de Jour hebben gegeten zijn we niet veel later gaan slapen in onze caravan. De camping ziet er verlaten uit, er staan drie Nederlanders en er is in de verste verte niets te doen. Wel hebben we een prachtig uitzicht. Dat is ook typerend voor deze omgeving. Het departement Gers is zeer heuvelachtig met onwaarschijnlijke vergezichten maar het is erg verlaten. Toerisme is er nauwelijks. Als we niet gefietst hadden waren er waarschijnlijk nooit gekomen en toch is het heel mooi.
Midden in de nacht begint het te regenen en niet zo’n beetje. Wij blij dat we het tentje niet opgezet hebben. Maar we zijn niet lang blij.
Drup, drup drup, precies op Chris z’n slaapzak. Hij slaapt onder het bovenluik en dat was niet dicht. Weer slapen. Drup, drup, drup, hij wordt nog kletsnat. De caravan is zo lek als een mandje. Gelukkig is hij groot genoeg en dus verhuist Chris naar de andere kant.
Als we opstaan is het droog met een waterig zonnetje. Door de Nederlanders uitgezwaaid vervolgen we onze weg. We weten dat er drie klimmen op het programma staan. Het is een zware kluif. Drie keer kort achter elkaar een klim van 9%. En ik vertik het om er af te gaan vandaag. Chris heeft vanochtend mijn benen gemasseerd dus het komt allemaal goed. Ik voel me ook een stuk beter. Hij suggereerde al om Elly in te laten vliegen, onze masseuse uit Valkenswaard. Maar helaas, niet mogelijk.
Na de diverse klimmen drinken we maar op tijd koffie bij een ontzettend chagrijnig mens, dus we zijn ook snel weg. Ze heeft geen plezier in het leven. Wij wel, zelfs met dit klimwerk.
Het is bewolkt maar absoluut niet koud, de zon is er af en toe. Lekker weertje. Een klimmetje over een pad, een tussendoor weggetje in the middle of nowhere. Diverse keren de kaart checken, we zitten goed. Opeens een paar huizen, vier, vijf en een heuse Mairie. Ik zei toch, in ieder gehucht hebben ze een gemeentehuis. En deze is zelfs op deze zondag open. Ik naar binnen voor het paspoort. Een dame en een heer houden er kennelijk de wacht en zijn heel geïnteresseerd in onze onderneming. Ze vraagt twee keer hoeveel kilometer. Ze gelooft het bijna niet. Hier, in deze omgeving???? C’est dur, zegt ze. Och, denk ik vandaag, alles is relatief. Vandaag ga ik er weer helemaal voor. We hebben weer een stempel, van een plaatsje dat je nooit meer terugvindt.
Na onze lunch op het kort gemaaide korenveld komen we in rustig vaarwater. Er zijn nog wel wat hoogteverschillen, maar ook hele stukken vlak. Chris is een geweldige coach vandaag. Hij heeft me de hele dag uit de, soms straffe wind gereden. En elke keer die duim omhoog, het gaat prima, goed gereden!
In Marciac hebben we er ruim 65 km op zitten. Maar Chris heeft een goed voorstel. Het is beter vandaag langs Pau te rijden (erg grote drukke stad) dan morgen, als iedereen weer naar het werk moet. Die grote steden, je moet er toch soms langs en je kunt het maar gehad hebben. Eerst wat drinken en rusten.
Nergens iets open. Ik vraag een restauranthouder die een groep gasten uit laat of we iets kunnen drinken. Mais oui, en daar hadden we bovendien een ontzettend leuk gesprek. Hij had tijd zat.
Langzamerhand rijden we het departement Haute Pyreneen binnen.
Dus nog een 15-20 km naar het plaatsje Lescar voorbij Pau, waar we twee Duitse dames treffen. Ze vragen of we een gîte zoeken en verwijzen ons naar een erg leuk onderkomen voor de prijs van 10,- pp. Samen met een Belg, een Zwitser, een Francaise nemen we onze intrek. Een apart gebeuren elke keer, zo’n gîte. Iedereen helpt iedereen. Het was weer een topdag. Bon soir! Tot morgen.
Zaterdag 6 juni 2009 week 4;
Dag 21 Lectoure - Pouyleon
Start 9:00 uur
Einde 16:30 uur Camping Pouylebon
Afgelegde afstand 71 km. Cumulatief 1530 km
Gisteravond in de Gîte bij de aardige madame Veronique hebben we een hele gezellige avond gehad met een stel Fransen en een stel uit Quebec, Canada.
We hebben zelf gekookt, nou ja gekookt. Ons tweede en laatste noodrantsoen opgemaakt. Ik weet niet wat de Fransen en de Canadezen aten, maar in no time was alles op.
Een lekker flesje wijn op tafel, dat wil wel. De Camino Santiago is ook in Canada zeer populair vertelden ze. Zij liepen vanaf Puy in Frankrijk naar Compostela.
Veronique had ook hele lekkere versgeplukte kersen staan die we met z’n allen op peuzelden. Heerlijk!
Enfin, goed uitgeslapen vertrekken we, het is bewolkt en fris, zo’n 15 graden.
Goed fietsweer.
Als we om ons heen kijken zien we enorme vergezichten. Heuvels en weides kilometers ver. Je voelt je ook eenzaam op een bepaalde manier. Af en toe een auto en lange rechte stukken van onophoudelijk klimmen en dalen. En het gaat niet goed, met mij tenminste. Chris fietst prima en helpt me waar hij kan.
Mijn benen willen niet. Ik werk me rot maar kom niet vooruit. Chris probeert me zoveel mogelijk uit de wind te houden maar het is zwaar. Er staat een straffe wind en als die wat later gaat liggen begint het ook nog te regenen. Hoezen om de fietstassen en de regenkleding aan. Dat hebben we nog niet veel gehad.
In het plaatsje Biron stoppen we. Misschien dat wat eten en rusten helpt.
We zitten op een bankje in een park en kijken een heel eind de diepte in. Het begint op te klaren en af en toe komt de zon.
De rustpauze heeft toch goed gedaan. In de middag ging het veel beter.
Dit uitgestrekte deel van het traject in Frankrijk moeten we ook doorkomen en daarom wat kilometers maken. Steeds dreigt ook het onweer.
Als we in het plaatsje Montesquiou aankomen, dat bekend staat als een etappeplaats is er geen mens te bekennen in heel het dorp niet. We kunnen dus ook geen hotel of chambre d’hôtel reserveren. Er zit een Fransman op het terras die zijn wandelschoenen al uit heeft gedaan en zegt dat hij gisteren hier een kamer heeft gereserveerd. Er is echter niemand. En ook op een andere plaats niet.
We komen Nederlanders tegen die op een camping 4 km verderop staan. Wij kiezen voor de camping en wachten niet verder af.
De kampbaas, ook een Nederlander heeft nog een grote caravan leeg staan, die we nu mooi in beslag hebben genomen. Blijft het tentje voor vannacht in ieder geval droog.
Bon soiree, a demain!

zaterdag 6 juni 2009




Vrijdag 5 juni 2009 week 3;
Dag 20 Moissac - Lectoure
Start 9:30 uur
Einde 15:30 uur Gîte dÉtappe La Halte Pelerins in Lectoure
Afgelegde afstand 60 km. Cumulatief 1459 km
Vannacht heeft het geregend en daar zijn we na een periode met warm weer niet meer op voorbereid. Ik moet ‘s nachts even wat tassen herschikken om te voorkomen dat ze nat worden. Pak ik ook nog in een slak. Getver….kamperen in de natuur, leuk!?
Als we ‘s morgens wakker worden is het bewolkt, vochtig, maar niet koud. Ik heb slecht geslapen. Ergens hebben de hele nacht een stel honden liggen blaffen. Ik ben niet echt goed uitgeslapen. Geen pardon. We willen vandaag weer eens een stukje fietsen.
Het programma is in eerste instantie een vlak stuk langs het kanaal Lateral a la Garonne. Hoe we het klaarspelen weet ik niet, maar weer gaan we de verkeerde kant op. 10 Kilometer extra! Een GPSje is voor ons geen overbodige luxe.
Enfin, het is heerlijk fietsweer en we rijden drie Franse dames achterop, die al keuvelend op de racefiets hun tochtje maken. Wij voorbij. Maar we twijfelen of we zo lang langs het kanaal moeten blijven. Effe vragen aan de dames, die ons weer inhalen.
Chris heeft gelijk, je moet vrouwen niet de weg vragen. Het duurde zeker 10 minuten voordat ze er met z’n drieën uit waren of wij goed zaten. En toen twijfelden we helemaal. Ik denk dat ze altijd het zelfde rondje rijden en kwamen niet erg overtuigend over.
We kwamen op de goede weg: de brug over de Garonne.
Richting Auvillar waar we koffie drinken en een even de Tour d’Horloge lopen (toeristische attractie) door de binnenstad. Leuk! Een authentieke stadspoort met een overdekte markt in ronde vorm, omgeven door arcaden en nauwe straatjes en eeuwenoude houten huizen.
Iets verderop zien we de Rue St. Jacques, onze pelgrimsroute en hup we gaan. Alhoewel de zon nu wel doorkomt voorspelt het weer voor de komende dagen veel onweer.
Het traject kenmerkt zich door de voortdurende lange, iets minder steile klimmen, waar je je tanden wel op kapot bijt en de afdalingen die net niet lang genoeg zijn om weer helemaal te recupereren.
In de middag wordt het steeds donkerder aan de hemel en dat voorspelt niet veel goeds. We besluiten dat het plaatsje Lectoure voor vandaag onze eindbestemming is. Ik zwoeg langs de wegen en merk dat minder goed slapen voor je fietsvermogen ook niet bevorderlijk is. Er is wel niet veel verkeer, maar die auto‘s die er rijden rijden hard.
We zijn een paar kilometer voor Lectoure aan het klimmen als de lucht zwart wordt en we beginnen te stampen en te trappen om dadelijk niet kletsnat te worden. In Lectoure vragen we bij de Office de Tourisme een goede gite détappe. We zijn bij mevrouw Veronique nog geen twee minuten binnen of het valt er met bakken uit. St. Jacques heeft weer voor zijn pelgrims gezorgd. Het is een hele mooie gîte waar we een eigen kamer reserveren. Het dorpje is een echt pelgrimsplaatsje, dat we vanavond even gaan bekijken als het droog is.
Rustmiddag verder, we vinden het genoeg voor vandaag.
Wij willen even iedereen die berichtjes op de site achterlaten en ons mailtjes hebben gestuurd hartelijk bedanken en groeten. We hebben niet altijd de gelegenheid om ze allemaal persoonlijk te beantwoorden,maar als ik tijd heb probeer ik dat wel. Als je een mail stuurt svp ons .gmail adres gebruiken. Mijn thuismail kan ik niet uitlezen omdat ik het wachtwoord kwijt ben.
Groetjes, bon soir, en tot gauw. Onze derde week zit er al weer op. Ik verwacht nog drie dagen totdat we in Spanje zijn. Weer een nieuwe fase.
Donderdag 4 juni 2009 week 3;
Dag 19 Vers - Moissac
Start 08:45 uur
Einde 17:00 uur Camping Municipal Moissac
Afgelegde afstand 81 km. Cumulatief 1399 km
Het is vroeg als we opstaan en heel vochtig buiten. Dus even wachten tot de tent droog is. Als we eenmaal op weg zijn nemen we de verkeerde klim naar boven. Een vriendelijke Belg die het gebied goed kent wijst ons de weg en al gauw klimmen we tussen de weilanden met prachtige vergezichten op de rivier de Lot en het dorpje Vers. Koesterend in de zon, het is zo mooi. We gaan over een fraaie oude brug op een smal weggetje langs enorme rotspartijen.
Richting Cahors is de planning en dat is te merken als we op een gegeven moment op een grotere weg terecht komen. Normaal gesproken gaan we altijd kleine D-wegen. Cahors laten we voor wat het is en gaan door.
Je merkt heel goed dat je weer in een ander zuidelijk deel van Frankrijk bent. Het is droger en het landschap verandert weer. We komen tussen de velden met zonnebloemen die nu nog niet bloeien, door wijngaarden en een beetje droge weilanden waar zowel koeien als schapen grazen.
We zien niet veel pelgrims meer alhoewel we duidelijk op de Route St. Jacques zitten. Diverse bordjes herinneren ons hier aan.
We moeten diverse pittige klimmetjes doorstaan en het is inmiddels rond het middaguur behoorlijk warm.
Als we in Castelnau-Montratier zijn besluiten we toch nog even door te gaan. We komen ‘s middags in de vlakte van de Lupte. Dat betekent dat we in de middag heerlijk langs het water en door de bossen fietsen zonder klimmen en op ons gemak. Dat doet een mens goed en het is wel eens zo aardig voor de bovenbeen spieren.
In Vazerac ga ik een Mairie binnen voor een stempel en water. Een onmisbaar iets!
We rusten even, Jut en Jul op het bankje…….
Vervolgens de route tot Moissac, vooral bekend van een beroemde abdij en de teelt van fruit. Onderweg weer even aan een oud Frans baasje wat water gevraagd. Hij zit heerlijk in de deuropening te dutten. ‘Naturellement’ en hij brengt ons een bidon lauw water, maar we doen het er mee. Hij dut weer verder, leunend op zijn stokske….
In Moissac vinden we snel een camping aan het water, doen onze inkopen, en gaan op tijd naar bed. Het was in ieder geval voor mij best een pittige dag.
Woensdag 3 juni 2009 week 3;
Dag 18 Martel - Vers
Start 8:30 uur
Einde 16:15 uur Camping Municipal Vers
Afgelegde afstand 71 km. Cumulatief 1318 km
Nadat we gisteravond met Toon en Mieke uit Reusel gezellig gegeten hebben en een cognacje hebben gedronken, was het vanmorgen even goed weer vroeg dag.
Eerst twee colletjes van de 1e categorie. Ga er maar aan staan. Goeiemorgen!
Kort daarna nog een van dezelfde orde en daarna een mooie afdaling in het Dal van de Dordogne.
Maar voor het zover was hebben we zuchtend en steunend onze weg naar boven moeten vinden. Gelukkig zijn in het traject ook behoorlijk veel bossen want het is vandaag een zeer warme dag. Dan is ieder plekje schaduw welkom. Het klimmen gaat me gelukkig vandaag goed af.
Naar Rocamadour is het plan en we zijn daar gelukkig al vroeg in de ochtend. Het is er nog niet druk. Wel echt een toeristenplaats met de nodige souvenirwinkels etc.
Maar het plaatsje heeft een rijke historie en is schitterend in de rotsen gebouwd met een 23e eeuwse kapel van de Zwarte Madonna. Daar wordt een stempel gehaald. We gaan net buiten Rocamadour lekker picknicken in de schaduw, want er komen nog een paar klimmetjes van de 1e en van de 2e categorie. Ik verbaas Chris vandaag zegt hij. Het gaat ook superlekker en ondanks dat ze zwaar zijn, is het doortrappen en ik ga vandaag niet van m‘n fiets af. Ik denk er niet aan
.
Als we Rocamadour uitrijden is het inmiddels na enen en heel warm. We spreken af dat we in het plaatsje Labastide-Maurat besluiten of we doorgaan of stoppen. Langs de weg zie je nu heel veel van die muurtjes uit stenen en keien opgebouwd met prachtige berm begroeiing, zoals meidoorn en vetplantjes. Prachtig!
In Labastide eerst theedrinken en dan zien we in de beschrijving dat we ons voor de rest van de middag geen zorgen hoeven te maken. Vanaf hier volgt een lange mooie afdaling naar het dal van de Lot. Doorgaan dus.
Schilderachtige dorpjes trekken aan ons voorbij en we kunnen voor het eerst sinds dagen weer ‘gewoon’ mee trappen. Iedereen die in de Dordogne streek is geweest weet hoe lieflijk het er uit ziet en wat een prachtige vergezichten je hebt. We genieten. Het is weer heel anders fietsen en we zijn snel in het dorpje Vers. Het ligt aan de oever van de rivier de Lot en deze stroomt nu langs onze tent. We besluiten voor het eten een van onze noodrantsoenen burgemeester te maken. Het is een prachtige avond en we sjouwen al al die weken die zakken mee. Dus koken vanavond. We halen een flesje wijn, wat fruit en tomaatjes in een winkeltje, zo groot als de hal van een gemiddeld huis.
Ik sluit nu de avond af omdat ik word lek gestoken door de muggen. Even spuiten.
Familie, vrienden, buren en allemaal, wij groeten jullie. Bon soir!

donderdag 4 juni 2009

Dinsdag 2 juni 2009 week 3;
Dag 17 Uzerche - Martel
Start 8:30 uur
Einde 16:00 uur Camping Municipal artel
Afgelegde afstand 76 km. Cumulatief 1247 km
Alles wat we meegenomen hebben op deze reis is zorgvuldig overwogen en mocht niet zwaar zijn. Mijn computertje is relatief nog best zwaar maar wat ben ik blij met mijn apparaatje. Zit me daar gisteren op een terras Chris’ zijn verjaardag te vieren met een glaasje wijn. Vraag ik de serveerster of er internet/wifi in de buurt is. Zegt ze dat ik zo kan inloggen. Schitterend toch, relaxen en tegelijkertijd de administratie en de weblog bijwerken. Mooi hoor!
Een flink traject tussendoor willen we nu maken en volgens de gegevens is dit traject daarvoor wel te doen. We beginnen vroeg, zijn om 6:45 uit bed. Een ontbijtje op een zonovergoten terras, kijkend naar de Fransen, die voordat ze naar hun werk toegaan, hun koffie en croissant etend en met elkaar nog even een babbeltje maken. Mooi om af te kijken. Maar veel tijd hebben we niet want er moet gewerkt worden. Het traject is vlakker dan de afgelopen dagen met veel bossen, dus veel schaduw. Dat is vandaag nodig! Het wordt zeker 26 graden.
Van het departement Correze gaan we langzamerhand over naar de Dordogne.
In Donzenac drinken we koffie en ik ga even kijken of een stempel in het pelgrimspaspoort er in zit. In de kerk is een koster bezig deze schoon te maken en is zeer geïnteresseerd in het doel van onze tocht. Sportief? Spiritueel?
Het is bijna 12 uur en we willen ons baguette opeten. We vinden een bank en opeens komt de slager er tegenover naar buiten en zegt dat hij ons gaat helpen. Hij zet in no time wat stoelen en een tafel in elkaar. Wie zegt dat de Fransen niet aardig zijn?
Maar het zou te gemakkelijk zijn om te zeggen dat we niet hebben afgezien. Vooral in de middag als de zon heel heet wordt. We krijgen nog wat klimmen voor de kiezen en het is weer even doorbijten.
Op een terras ten zuiden van Brive-la Gaillard in het mooie plaatsje Turenne komen we een stel uit Reusel tegen die naar dezelfde camping gaan als wij. Zij gaan richting Lourdes. We spreken af vanavond samen te eten.
We schieten al aardig op. Als het goed is zijn we morgen in Rocamadour, ook zo’n mijlpaal in het traject.
Hard gewerkt vandaag en gaan nu lekker eten, glaasje drinken en dan maffen. Het moet morgen wel weer gefietst worden, nietwaar.
A demain, bonjour, groetjes allemaal.

maandag 1 juni 2009

Maandag 1 juni 2009 week 3; Rustdag
Dag 16 St. Germain les Belles - Uzerche
Start 9:30 uur
Einde 14:00 uur Camping Municipal Uzerche
Afgelegde afstand 30 km. Cumulatief 1171 km
Onze meneertje Bevers is een gelukkig mens en wordt vandaag alweer 61 jaartjes. Hij voelt er niets van zegt ie, en vindt dat, als je dat niet wordt, veel erger is.
Voor een 61-jarige klimt ie nog behoorlijk goed, als ik het even zeggen mag.
Alhoewel we vandaag toch maaar een rustdag houden. Het is zwaar op het ogenblik en we willen de spiertjes even wat rust gunnen.
We begonnen vanochtend vanuit de camping met een klim van tenminste 10%, wel geen lange maar toch. De route leidt langs gemene hellingen, afgewisseld met een bosweg traject, wat met de temperatuur van 25 graden wel lekker is.
Als we richting Uzerche komen zien we aan de kant van de weg een leuk terras vol met fuchsia’s en we gaan koffie drinken. Aangezien we ook trek hebben ook maar de uitgebreide Plat de Jour erbij. Het is voor vandaag welletjes. Ik ga de tent versieren en verjaardagsliedjes zingen en dit is voor vandaag onze spectaculaire dag.
We liggen ontzettend lui langs de Vézére waar ze aan het wildwater varen zijn en bedenken dat we nog heel wat voor de kiezen krijgen. Daar moet je nu 61 jaar voor worden om zo’n tocht te bedenken.
We genieten van de rust en wensen iedereen nog een fijne 2e Pinksterdag.
Gerry & Chris
A demain, bonjour, groetjes allemaal.
Zondag 31 mei 2009 week 3
Dag 15 Bénevent l’Abbaye - St. Germain les Belles
Start 8:45 uur
Einde 17:00 uur Camping Municipal St. Germain
Afgelegde afstand 79 km. Cumulatief 1141 km
We horen onze wandelaars al vroeg opstaan en we ontbijten nog even samen. De gîte is onbeheerd en we laten de sleutel gewoon op de deur. Elke avond komt iemand kijken en het geld innen, maar verder is alles self-supporting.
Nog even bij de bakker langs, we moeten blijven eten met deze inspanning en bovendien is het zondag en Pinksteren en zijn de winkels gesloten na vanochtend.
Planning is wel noodzakelijk in deze tocht. Het is 16 graden als we vertrekken maar het belooft een heel warme dag te worden.
Ik suggereer al snel dat we een beetje een rustdag moeten houden. Maar er is vandaag geen pardon. Onverminderd heuvel op, heuvel af. Om gek van te worden. Maar de omgeving is schitterend en we willen het op ons gemak doen. Is wel moeilijk voor Chris, op zijn gemak. Hij zegt dat ik ontzettend goed klim, maar soms is hij ineens weer een stukje voor me.
‘s Middags ontmoeten we een Nederlander op weg naar Santiago. Hij woont in Frankrijk en is 9 jaar geleden Nederland ontvlucht. Te druk en te jachtig. Hij vertelt over zijn leven in Frankrijk. Hij is thuis geheel self supporting en werkt af en toe bij een boer. Een lang gekoesterde wens om naar Santiago te gaan werd bijna gehinderd omdat hij een blessure heeft. Nu gaat hij dus niet te voet, maar heeft een gele (zware) fiets bij zich van La Poste met 6 versnellingen!
Hij heeft zich drie keer in de rondte gefietst op het laatste stuk. Wij kwamen met onze -weet -ik-hoeveel- versnellingen nog bijna niet boven. Mijn waardering stijgt enorm voor hem. Als we later in St. Leonard zijn, komen we hem weer tegen maar hij houdt het voor vandaag voor gezien.
Chris en ik hebben zojuist in een gezamenlijk overleg besloten: we gaan nog even door, ondanks ……... Het is 12:30 en het is een beetje te vroeg om te stoppen.
Het probleem is dat we dan 30 km moeten doorrijden. Daar tussenin is niets wat lijkt op een overnachtingsmogelijkheid. En het is zwaar en enorm afzien. Maar meter voor meter komen we er wel. Ze moeten toch gemaakt worden.
De vlinders en de mooie begroeiing die ik vanochtend nog zag, daar heb ik nu geen oog meer voor.
Bon courage, veel succes, dat horen we wel vaak. Dat hebben we nodig om in Santiago te komen en niemand komt er zomaar…..
In de verte zien we zo’n lichtgevend hesje en we vermoeden dat dat iemand is die we kennen. Marleen en Gabrielle. Die rijden toch ook goed! Zij hebben enigszins haast omdat ze rond 22 juni weer moeten gaan werken. Dat probleem hebben wij gelukkig niet.
Uiteindelijk vinden we in St. Germain les Belles een mooie camping aan het water en een mooi uitzicht op de weides, waar soms Limousin lopen (bruine vleeskoeien).
We zien ook Erna en Gerrit weer, die we in Vezelay spraken en in Nevers terugzagen en nu ook weer. Zij zijn zo lief om voor ons koffie te zetten. Dat had ik nodig. Je ontmoet steeds mensen die elkaar helpen onderweg. Echt hartverwarmend.
Het was echt genoeg voor vandaag. Dadelijk lekker eten en morgen gezond weer op.
Het leven van een pelgrim bevalt ons steeds prima!
A demain, bonjour, groetjes allemaal.
Vrijdag 29 mei 2009 week 2
Dag 13 St. Amand-Montrond - Cluis
Start 9:45 uur
Einde 17:30 uur Camping Municipal Cluis
Afgelegde afstand 86 km. Cumulatief 987 km
Als ik het verslag maak zit ik op de grond met een muziekje Viva la Vida (toepasselijk) uit mijn peeceetje. Het was me weer een dagje. Nadat we ons ongelooflijk luxe Hotel de Jeunesse verlaten hebben, gaan we vandaag richting La Chatre, maar het liefst iets verder, want er komen nog hele moeilijke stukken.
We treffen aan de andere kant van de weg Mary en ze behoedt ons (gelukkig) voor teveel kilometers en een verkeerde weg. Dat is het voordeel van een GPSje.
We fietsen samen een eindje op. Zij rijdt een beetje langzamer. En wij hoeven niet zo nodig hard, maar iedereen heeft zo zijn eigen ritme. Wij worden al de TGVB genoemd, de Grand Vitesse Bevertjes.
Langzamerhand wordt het weer meer klimmen en tegen dat we voorbij le Chatelet zijn hijgen we behoorlijk. In St Jeanvrin stoppen we even voor wat water en horen uit een kerkje: Oh, dat zijn de Bevertjes”. Het waren Marleen en Gabriella, die op kerkpad zijn. Als we even een stempel in de Mairie gaan halen, komt Mary er ook aan en wordt er een gezamenlijke pelgrimsfoto gemaakt.
Maar er is werk aan de winkel….
La Chatre, Sarzay, Chateaumeillant, de plaatsjes wisselen nu in een hoog tempo elkaar af.
We horen dat op ‘onze route’ nog een stel fietst, ongeveer een half uur voor ons. De Belgen Yannick en Daphne (komt uit Zuid-Afrika)en ook blijkbaar nog een stel uit Valkenswaard, die we nog niet gezien hebben. De Belgen rijden we op een gegeven moment achterop en maken een gezellig praatje. We willen, zo blijkt, vandaag allemaal tot Neuvy-St. Sepulchre komen. Voorbij La Chatre, dus dat wordt toch nog een flinke tocht. Het prachtige landschap, het mooie weer, de aardige vriendelijke Fransen, we tellen onze zegeningen.
Uiteindelijk komen we samen met de Belgen in Neuvy aan, maar dan een teleurstelling. De camping is niet open en geen mogelijkheid om toch te kamperen. We moeten 8 km verder. Normaal gesproken geen punt bij Karwei, maar als je er een lange warme dag op hebt zitten, is dit net even teveel. Maar er zit niets anders op en samen met Yannick en Daphne rijden we naar Cluis. We vragen in het dorp de weg en of de camping open is. Ja hoor. Gelukkig.
We vinden na wat vijven en zessen de camping, maar deze is eveneens gesloten.
We gaan niet verder en zetten onze spullen over het hek en installeren ons. We hebben een douche en gaan dadelijk gezellig samen eten. Het leven van een oude pelgrim gaat niet over rozen, ha ha.
Iets verderop staat een grote band die kennelijk aan het oefenen is en komen vragen of we vanavond erbij komen zitten. Ze willen geen overlast veroorzaken. Nou, ook een muziekavondje gaat er wel in. Ik zei toch, het leven van een oude pelgrim…….
Vermaken jullie je nog met mijn verhaal? Nee, dan zet ook een leuk muziekje op. Hebben wij hier ook.
Doei, vriendelijke groet van de pelgrims op weg naar Santiago.
Vrijdag 29 mei 2009 week 2
Dag 13 St. Amand-Montrond - Cluis
Start 9:45 uur
Einde 17:30 uur Camping Municipal Cluis
Afgelegde afstand 86 km. Cumulatief 987 km
Als ik het verslag maak zit ik op de grond met een muziekje Viva la Vida (toepasselijk) uit mijn peeceetje. Het was me weer een dagje. Nadat we ons ongelooflijk luxe Hotel de Jeunesse verlaten hebben, gaan we vandaag richting La Chatre, maar het liefst iets verder, want er komen nog hele moeilijke stukken.
We treffen aan de andere kant van de weg Mary en ze behoedt ons (gelukkig) voor teveel kilometers en een verkeerde weg. Dat is het voordeel van een GPSje.
We fietsen samen een eindje op. Zij rijdt een beetje langzamer. En wij hoeven niet zo nodig hard, maar iedereen heeft zo zijn eigen ritme. Wij worden al de TGVB genoemd, de Grand Vitesse Bevertjes.
Langzamerhand wordt het weer meer klimmen en tegen dat we voorbij le Chatelet zijn hijgen we behoorlijk. In St Jeanvrin stoppen we even voor wat water en horen uit een kerkje: Oh, dat zijn de Bevertjes”. Het waren Marleen en Gabriella, die op kerkpad zijn. Als we even een stempel in de Mairie gaan halen, komt Mary er ook aan en wordt er een gezamenlijke pelgrimsfoto gemaakt.
Maar er is werk aan de winkel….
La Chatre, Sarzay, Chateaumeillant, de plaatsjes wisselen nu in een hoog tempo elkaar af.
We horen dat op ‘onze route’ nog een stel fietst, ongeveer een half uur voor ons. De Belgen Yannick en Daphne (komt uit Zuid-Afrika)en ook blijkbaar nog een stel uit Valkenswaard, die we nog niet gezien hebben. De Belgen rijden we op een gegeven moment achterop en maken een gezellig praatje. We willen, zo blijkt, vandaag allemaal tot Neuvy-St. Sepulchre komen. Voorbij La Chatre, dus dat wordt toch nog een flinke tocht. Het prachtige landschap, het mooie weer, de aardige vriendelijke Fransen, we tellen onze zegeningen.
Uiteindelijk komen we samen met de Belgen in Neuvy aan, maar dan een teleurstelling. De camping is niet open en geen mogelijkheid om toch te kamperen. We moeten 8 km verder. Normaal gesproken geen punt bij Karwei, maar als je er een lange warme dag op hebt zitten, is dit net even teveel. Maar er zit niets anders op en samen met Yannick en Daphne rijden we naar Cluis. We vragen in het dorp de weg en of de camping open is. Ja hoor. Gelukkig.
We vinden na wat vijven en zessen de camping, maar deze is eveneens gesloten.
We gaan niet verder en zetten onze spullen over het hek en installeren ons. We hebben een douche en gaan dadelijk gezellig samen eten. Het leven van een oude pelgrim gaat niet over rozen, ha ha.
Iets verderop staat een grote band die kennelijk aan het oefenen is en komen vragen of we vanavond erbij komen zitten. Ze willen geen overlast veroorzaken. Nou, ook een muziekavondje gaat er wel in. Ik zei toch, het leven van een oude pelgrim…….
Vermaken jullie je nog met mijn verhaal? Nee, dan zet ook een leuk muziekje op. Hebben wij hier ook.
Doei, vriendelijke groet van de pelgrims op weg naar Santiago.

donderdag 28 mei 2009

Op verzoek heb ik wat foto's er tussendoor geplaatst. Er komen er binnenkort nog meer bij staan.

Aan iedereen, familie, vrienden, buren, en andere volgers
Ultreia,
veel groetjes en bedankt voor jullie berichtjes en mailtjes.
Gerry en Chris



Donderdag 28 mei 2009 week 2
Dag 12 Nevers - St. Amand-Montrond
Start 9:30 uur
Einde 16:30 uur Hotel de Jeunesse
Afgelegde afstand 78 km. Cumulatief 901 km
Als een blok hebben we vannacht geslapen en als we opstaan is het bewolkt, een beetje grijs en 16 graden. Snel zijn we Nevers uit als we een groep Australiers zien die naar het Loire gebied fietsen. Ze vragen hoe het is om in Nederland te fietsen en wij zijn daar natuurlijk vol lof over.
Het is een beetje saaie route, wat is saai….
De witte koeien in de wei kijken ons weer verbaasd aan en Chris vraagt zich af of dit `La vache qui rie` is.
De eerste stop voor koffie is in Apremont, een van de mooiste plaatsjes van Frankrijk. Via Sancoins gaat het richting Charenton, en uiteindelijk St Amand. Een rustig dagje.
Heb ik het al over zadelpijn gehad? Nee, nou die hebben we gelukkig tot nu toe ook niet. We hebben hele goede fietsbroeken met dank aan Harry, die ons de tip gaf. Er is inderdaad verschil in fietsbroeken. De billetjes blijven daardoor gespaard.
Gelukkig hebben we verder ook geen andere ongemakken, we hoeven alleen maar te trappen!!!
We komen door een dorpje Vernais. Op een splitsing kijken we even op ons routeboek. Een automobilist zegt dat we rechtsaf moeten. Een praatje en al gauw zegt hij dat we door moeten rijden naar de Mairie (gemeentehuis) en even wachten. Hij komt er zo aan. Binnen vertelt dat hij boer en burgemeester is van Vernais met 202 inwoners. In zijn ‘gemeentehuis’ stempelt hij ons pelgrimspaspoort af en vraagt of we tijd hebben. Natuurlijk hebben we dat en hij neemt ons mee naar de oude kerk uit de 12e eeuw. Zijn gemeenschap heeft geen geld om de kerk op te knappen, wat heel jammer is. Ze hebben er een prachtige fresco ontdekt. Een heel verhaal over de geschiedenis. Bovendien staat er een offerbus die bedoeld is voor de restauratie en voor deze vriendelijk burgemeester die zo trots is op zijn Vernais doneren wij natuurlijk.
We nemen afscheid van hem en daar komt Mary uit Haarlem aangefietst. Gezamenlijk gaan we op weg naar St. Amand. Het is niet ver en de route is verder niet bar interessant dus karren.
We worden geadviseerd door het toeristenbureau om het hotel de Jeunesse te nemen. Hij promoot dat een beetje heb ik het gevoel. Het is volgens mij splinternieuw, maar als we aankomen staat de deur weliswaar wagenwijd open maar er is niemand. Dus maak ik mijn verslag en we wachten rustig af.
A demain, doei!

Woensdag 27 mei 2009 week 2
Dag 11 Vezelay - Nevers
Start 10 uur
Einde 17:00 uur Camping Nevers
Afgelegde afstand 95 km. Cumulatief 823 km
In Vezelay kregen we dus een regenbui tegen de avond. Dat betekent rust in de tent, letterlijk en figuurlijk. Maar we gaan nog even naar Vezelay. Het is wel een klim van 3km en het miezert, maar Vezelay mag een rechtgeaarde pelgrim niet missen.
Het is een prachtig oud stadje met veel historie. We komen bij de basiliek waar een H. Mis aan de gang is die we verder mee volgen. Het kaarske, nietwaar….
Daarna hebben we honger en niet zo’n klein beetje ook. In een klein restaurantje vragen we de Plat de Jour en laten het heerlijk smaken. Wat is alles toch lekker als je de hele dag fietst en buiten bent. Tenslotte helpt de aardige restauranthouder ons nog om de verslagen op internet te zetten.
Moe en voldaan duiken we ons riante onderkomen in.
Wederom wekt de zon ons om half 8. Het is echter al 10 uur als we via St. Pére op weg gaan. Het landschap ligt er prachtig bij in de zon en we kijken nog eenmaal om naar Vezelay. Soms is de omgeving net een postkaart. Een veld vol met gele bloemen (lijnzaad), de witte koeien die er in grazen, en de donkergroene bomen op de achtergrond. Een stralende hemel met prachtige luchten. Wat kan een mens zich rijk voelen.
Het is vandaag een voortdurend klimmen en dalen. We komen al snel een bekende tegen: Marleen Peeters die haar vriendin in Vezelay heeft opgehaald. Zij heeft altijd leuke verhalen van dingen die ze onderweg meemaakt. En ook met een zekere Mirjam uit Haarlem hebben we vandaag een paar keer stuivertje gewisseld. Na 30 km wordt het tijd voor een grote bak Cafe au lait. ‘Het zijn altijd dezelfde’ horen we van onze mede-Santiagogangers, als we op het terras zitten. Als in Rest. Grasveld onze lunch wordt geserveerd, rijdt Mirjam ons weer voorbij.
Op en neer, kleinste verzet, kleinste versnelling, en dan weer groot blad en een beetje meetrappen. We maken er een sport van. Kijken of we dan de volgende heuvel opkomen met zo min mogelijk moeite, wat meestal niet lukt.
Tenslotte komen we om 14:45 uur in Premery waar we beslissen: doorrijden of niet. Als we doorrijden betekent dat nog ruim 30 km erbij. Er tussenin is niets meer om te overnachten.
We gaan ervoor en rijden tot aan Nevers door. Dat worden vele kilometers vandaag maar het gaat prima. Onderweg zien we ook voor het eerst de Jakobsschelp aan verschillende lantaarnpalen.
Om 17:00 zijn we tenslotte op de camping aan de Loire. Hier zien we ook onze overburen van de camping in Vezelay. Zij hebben de tocht lang geleden gemaakt en volgen ons een beetje.
Vanavond lekker eten in de stad en morgen gezond weer op.
De hele Oude Wegen Route bestaat uit 3 routeboekjes waarvan we nu één hebben gereden. We gaan over naar boekje 2 en concluderen dat we dus ongeveer 1/3 van de tocht erop hebben zitten. Eitje, ha ha ha……………..
Groetjes van ons beiden.

dinsdag 26 mei 2009


Dinsdag 26 mei 2009 week 2
Dag 10 Ligny-en-Chatel - Vezelay
Start 8:15 uur
Einde 15:30 uur Camping Municipal St. Pere bij Vezelay
Afgelegde afstand 83 km. Cumulatief 728 km
Het heeft vannacht vreselijk gewaaid en we hoorden gisteravond op afstand het onweer al. We hebben voortreffelijk geslapen en zijn al voor 7 uur op. We hebben bij de kampbaas een lekker ontbijtje besteld met croissantjes, koffie en jus.
Als we echter gepakt en gezakt baan de receptie staan heeft meneertje de grappenmaker zich verslapen. We besluiten aan te rijden en onderweg wat te zoeken. Het is bewolkt maar goed fietsweer.
We beginnen met een steile klim, maar een Santiago pelgrim haalt er in deze fase van de strijd zijn schouders voor op. Al snel zijn we in Auxerre en gaan lekker ontbijten op terras. Hoe slecht kan ‘ne pelgrim het hebbenJ
Het traject is licht glooiiend en we fietsen over een prachtig fietspad langs Canal de Nivernais. Veel plezierboten die zich in kleine sluisjes wringen. Het kanaal is aangelgd in de 19eeeuw voor vervoer van goederen naar Parijs. Door de aanzienlijke hoogteverschillen komen we om de paar kilometer en sluisje tegen met typische sluiswachters huisjes.
We verbazen ons over de mooie bermbegroeiing en de rust die doorbroken wordt door kwetterende vogels. Het zal hier ook wel regelmatig regenen anders kan dat niet zo mooi groen zijn.
Een Duits stel zit voor ons en we beginnen een praatje. Zij zijn 14 dagen onderweg om de omgeving te bekijken. Bij een sluisje nemen we weer afscheid, schöne Urlaub noch, en we fietsen verder. Het weer ziet er af en toe dreigend uit, maar het blijft droog en dus we gaan kamperen als we in Vezelay zijn. Onderweg nog even een grote Franse koffie en we kunnen er weer tegen. Het gaat vandaag echt veel beter dan gisteren. We hebben ook geen moeilijk terrein zo langs het water.
Het venijn zit echter in de staart. Als we bijna bij Vezelay zijn wordt het klimmen, kleinste blad, kleinste versnelling. En de camping ligt ook nog eens 2 km buiten Vezelay. Maar je hoort ons niet klagen hoor. Tent opzetten en uitpakken. We zijn er net mee klaar of we krijgen een avondbuitje. Gaan we nog naar Vezelay? Het antwoord komt morgen
Tot morgen allemaal, wij groeten u.
Maandag 25 mei 2009 week 2
Dag 9 Troyes - Ligny-en-Chatel
Start 9:15 uur
Einde 16:30 uur Camping Municipal Ligny
Afgelegde afstand 83 km. Cumulatief 645 km
We worden door de zon gewekt, het is om half 8 al warm. Dat belooft wat. We moeten door de stad Troyes, richting Rosieres. Het gaat al meteen mis. We rijden verkeerd en moeten een paar keer de weg vragen. Weer eens 15 extra kilometers aan de broek. Maar we komen er wel!
Het landschap is vlak, hier en daar een kleine klim. De weides en akkerlanden worden nu afgewisseld met bossen. Dat is op een warme dag als vandaag met de nodige schaduw wel lekker. Het gaat zeker richting de 32 graden.
Ondanks de rustdag gaat het niet echt lekker. We hebben zware benen en komen slechts langzaam vooruit.
Wederom vinden we rond het middaguur geen plaats waar we iets kunnen eten (dus restaurant Grasveld) of drinken en dat maakt de tocht nog extra zwaar vandaag. Bij het grasveld is een pomp waar we slinger aan geven en heerlijk koel water hebben. Wat kan een verfrissing fijn zijn!
Het is maandag en er is geen winkel open om iets te kopen. Niet zo’n beste planning van de bevertjes.
Rond 15:00 uur zijn we in Ervy-le-chatel en zien een hotel. We vragen of we iets kunnen eten, maar de dame zegt dat ze niets meer heeft en dat het eten tot 14:00 uur is. We kijken een beetje uitgehongerd en ze stelt uiteindelijk voor een bord te maken met charcuterie, wat vleeswaren en kaas. Het smaakt heerlijk!
We willen het vandaag maar niet te bont maken met fietsen, alhoewel de maaltijd wel goed heeft gedaan. Het wordt dus niet Auxerre maar een plaatsje 20 km voor Auxerre: La Ligny met een leuke municipal. De kampbaas houdt wel van een grapje en we gaan daar mooi in mee. Hij bakt lekkere frietjes en maakt hij ook nog een grote salade. Wat een mens op een dag kan eten is niet te geloven. Behalve ons ontbijt, lunch Grasveld, de maaltijd in Ervy en hier op de camping zijn we bijna onverzadigbaar.
We gaan morgen starten met een flinke beklimming en zijn al gewaarschuwd. Dus al die calorietjes gaan er vanzelf wel weer af.
We komen richting Vezelay, een van de centra voor de Santiago-gangers waar iedereen even uitrust. We kijken daar naar uit.
Ik hoop dat het thuis met iedereen goed gaat, wij steken in Vezelay weer een kaarske op voor de volgers.
A demain, Ultreia,
Zaterdag 23 mei 2009; Rustdag Zondag 24 mei 2009; week 2
Dag 8 Chalons-en-Champagne - Troyes
Start 9:15
Einde 16:30 uur Camping Municipal Troyes
Afgelegde afstand 93 km. Cumulatief 562 km
Na het glaasje champagne van gisteren was het goed dutten. We staan op tijd op, het beloofd een lange dag te worden. Onveranderd mooi en zonnig weer, maar de jassen kunnen nog even niet uit. Zoals in de literatuur wordt opgemerkt: de fietser/pelgrim voelt zich op dit traject eenzaam. Uitgestrekte weides wederom en het wordt dus doorstampen.
In de verte zien we een fietser met een wapperend geel hesje en als we voorbij willen rijden, blijkt het een dame te zijn, die de mooie kerk van St. Quentin-sur-Coole wil bezoeken. Ze heet Marleen Peeters en is ook op weg naar Santiago. Ze is Dinsdag (twee dagen na ons ) vertrokken in Maastricht. We kletsen wat, horen bizarre verhalen aan die een vrouw meemaakt die alleen reist, wisselen foto’s uit en rijden door.
Rond 13:00 uur hebben we honger. Er is in de verste verte geen cafeetje of iets dat erop lijkt te bekennen. Dus weer Salon Grasveld, voor de schaft, mevrouw, meneer.
En Marleentje fietst ons weer voorbij. Ze heeft er de sokken in. We hebben haar de hele dag verder niet meer gezien.
Up, we go, het traject is lang en alhoewel de eerste planning was dat we in St. Nabord zouden overnachten, gaat het zo goed dat we besluiten tot Troyes door te rijden. Het is een mooie stad die ik graag wil bezoeken.
Maar meer dan 90 km heuveltje op en heuveltje af, dat voel je op het einde van de dag.
We vinden een leuke camping en sjouwen met een bankje om een zitplaats te hebben. Een jonge Koreaan die heel slecht Engels spreekt komt helpen. Hij is ook op de fiets en gaat 100 dagen door Europa. Hij is niet zo bekend met de wegenaanduiding en vraagt of hij op N, D en A wegen mag rijden. No way, A is the highway vertel ik hem. Maar soms lijkt het wel of hij toch niet zoveel van ons verhaal begrijpt. Aziaten willen altijd met je op de foto en zo gezegd, zo gedaan.
Ik ga eens even uitrusten op mijn bankje en zie tot mijn stomme verbazing!!!!!J en grote verrassing een bekende auto aankomen. Nanja en Aart! Wat een geweldige verrassingJ J
Dat ze ons gevonden hebben mag een wonder heten. We waren in eerste instantie niet eens van plan door te gaan tot Troyes.
We hebben natuurlijk een superavond met die twee grapjurken en plannen voor morgen meteen een rustdag in om te gaan zwemmen. Het was heerlijk ze te zien.
En een rustdag komt ook goed van pas. We hebben de prachtige stad Troyes nog even bekeken en het is werkelijk de moeite waard.
Morgen weer aan de slag Gerry en Chris groeten iedereen.
Vrijdag 22 mei 2009 week 1
Dag 7 Varennes-en-Argonne - Chalons-en-Champagne
Start 9:30
Einde 16:30 uur
Afgelegde afstand 86 km. Cumulatief 469 km
Het heeft gisteravond flink geregend en alles is nat als we willen vertrekken. Maar de zon maakt het toch weer redelijk snel droog.
Het landschap kenmerkt zich door enorme velden en weides. Zover je kijken kunt is er niets dan groen in allerlei varianten. Grootschalige akkerbouw en een stilte, we weten dat het een lange dag gaat worden. De klimmetjes zijn niet zwaar. dus het wordt wel opschieten.
Het is stil om ons heen, geen sterveling te bekennen. Ook geen koffie, niets. Niets, niets. Tot Chris op een boerderij een paar werklui ziet en naar water vraagt, voor het geval dat….
Trappen in een grote versnelling.
Dat was de afgelopen dagen wel anders. Klein blad en laagste versnelling en nog kwamen we soms niet omhoog. Iedere kilometer duurt dan lang.
Vandaag niet.
We willen ergens lunchen, maar dat zit er niet in, geen cafeetje in geen enkel dorp. Dat wordt dus het grasveld met ons brood en water.
Trappen in de grote versnelling en de jas mag uit.
In de middag zien we opeens in Bussy een Gites de France en we vragen om koffie. De aardige man zegt dat hij alleen toevallig hier is, zet koffie en komt gezellig bij ons kletsen.
We zien een smal weggetje dat in de boeken wordt aangegeven als een landweggetje door de weilanden, alleen bij goed weer te fietsen door de leemlaag en de kiezel/keienpad.
Wij gaan ervoor! In no time moet Chris kapriolen uithalen om op de fiets te blijven want het is glad. Het heeft natuurlijk vannacht geregend en de bodem is een leemlaag. Dat glijdt.
Eigenlijk heb ik ook genoeg bagage en wil niet nog een lading leemrotzooi met kiezel meenemen. Maar er is niet aan te doen. We hebben de beslissing genomen hierdoor te gaan. Ik ben blij dat ik deze winter regelmatig op de mountainbike heb gezeten. Het is heel lastig rijden. Maar je bent een ouwe pelgrim of niet…..
Trappen inde grote versnelling richting L”Epine. Het grootste deel zit er voor vandaag op. Er staat een mooie basiliek die we bekijken. Tegenover de basiliek zetten we de fiets neer en drinken wat op terras, een heus terras. Ik ga de kerk binnen om onze pelgrimspas af te laten stempelen. Er lopen wat toeristen rond en opeens zie ik een klein vrouwtje met een veel te lange jasschort en een tand in de mond. Zij hoort hier vast bij de inrichting. Natuurlijk zet ze een stempel in de Credential en vraagt of het goed gaat. Mais oui, mais c”est dur zeg ik. Bon courage zegt ze, en ik sluit me aan bij Chris op het terras.
Trappen, we moeten nog via een dorpje Melette naar Chalons-en-Champagne.
Daar gaat het fout. We letten niet op! 14 km aan onze broek extra.
Maar uiteindelijk hebben we in Chalons een prima camping,
‘s Avonds lekker het traditionele Choucroute gegeten (zuurkool) en eindelijk een internet café gevonden met een behulpzame man.
Nog een glaasje champagne en dat helpt ons de komende dagen naar Troyes.
Vermoeid gaan we lekker slapen. A demain……