Donderdag 18 juni 2009 week 5;
Dag 33 Hospital de Obigo - Molinaseca
Start 9:00 uur
Einde 17:30 uur Albergue Molinaseca op het grasveld
Afgelegde afstand 68 km. Cumulatief 2317 km
Wat hebben wij een topdag gehad!
Vanmorgen zaten we al snel in Astorga. Het was al meteen een heel mooi ritje. We gaan door die typisch kleine Spaanse dorpjes. De zon is al echt warm, het wordt vandaag zeker dik over de 30 graden. Wel af en toe een windje, heerlijk. Veel drinken dus…..
In Astorga bekijken we de kathedraal vluchtig, maar we hebben inmiddels voldoende kerken gezien, drinken koffie en gaan weer door. Tussen Astorga en Ponferrada voert de route door een ruig maar bijzonder mooi gebied. Het is weer klimmen vandaag maar het gaat ons zeer goed af. We hebben het idee dat dat voortaan zo in je benen zit, dat je er ternauwernood moe van wordt.
Het is een oude pelgrimsroute werkelijk schitterende uitzichten, prachtige begroeiing heeft, maar totaal geen plekje schaduw. We zien dan ook verschillende wandelaars het eg moeilijk hebben. De trajecten zijn lang in dit natuurgebied. Af en toe een dorpje en daar moet je dan je inkopen doen of overnachten. Wij, als fietsers hebben het dan gemakkelijker. Veel respect voor al die lopers!!!
Het weer kan hier ook snel omslaan, maar daar hebben wij geen last van. In Rabanal eten we. Een dorpje dat onderdak biedt aan pelgrims maar waar verder ook niets te doen is. De weg klimt verder omhoog. We kijken op de bergen met de eeuwige sneeuw. Het landschap is ruig en heeft veel heide en gras. Maar mooi!!!!
Richting Foncebadon klim 5-7%. Boven is alleen een albergue en je kunt er wat drinken. We nemen samen met een Duitse mevrouw een soort sneeuwwitje, wat lekker fris is. Soms komen er fietsers voorbij en we herkennen ook wel fietsers die we op de route ontmoetten. Na Foncebadon komt een klim van 10% en we gaan er niet echt niet meer af.
Een mijlpaal op de Camino is Cruz de Ferro en van een afstand zien we al de berg met stenen en het grote kruis ver boven op. Iedereen legt er iets neer als symbool. Hiermee schudde vroeger de pelgrim de last van zich af en wist dat hij Santiago ging halen. Wij hebben op een van onze trainingstochten van Hannie en Wim twee kleine schelpjes gekregen met ‘veel geluk’ er op. Deze hebben we daar neergelegd. De wens van hen was voor ons en wij wensen dat al onze volgers, familie vrienden en kennissen hiermee ook geluk toebedeeld krijgen.
Hannie en Wim, nog bedankt.
Na een kleine afdaling komen we in Manjarin wat weer een heel ander dorp is dan die we tot nu toe zagen. Hierna volgt werkelijk een spectaculaire!!!! afdaling! En uitzichten onvoorstelbaar! Het gaat wel hard en er wordt veel in de remmen geknepen. Voor ons zien we onze campingburen van gisteren met een lekke band. Even helpen en verder dalen. Na deze Irago-pas komen we in het plaatsje Molinaseca een paar kilometer van Pontferrada. We kiezen niet voor de albergue, te mooi weer om buiten te slapen en samen met de Nederlanders die we geholpen hebben met de fiets (Henk en Wil) gaan we dadelijk lekker eten.
In een dag of vier zijn we nu in Santiago. Het gaat heel hard nu, dus nog even genieten van alles. Iedereen die we spreken hebben hetzelfde gevoel: Dit is niet zomaar een fietstocht. Je kunt het bijna niemand uitleggen, zo bijzonder.
Adios, amigos.